May 2004
    
Saturday 1 and Sunday 2 May
Labour day, no day off for us poor buggers! While the whole of
Singapore was enjoying their day off, we armed ourselves for the
filthiest job on the list: Cleaning boat, including the bilge and
the engine room. Although Natascha is not supposed to do any dirty
jobs, she couldn’t talk her way out of this one anymore. 
A couple of weeks of hard work left Espiritu as a very dusty and
unorganised place with tools and parts all over the area. Time to
create some order in this chaos before we really start loosing stuff
(needless to say I spent quite some time for crucial parts that
couldn’t been found anymore).
Where cleaning the boat was only a lot of work, the bilge and engine
room were two different animals. Over the past few years, a thick
layer of diesel, grease, oil and water was accumulated in the engine
room. It took about 3 rolls of paper tissue, 7 rolls of toilet paper
and 3 hours poking around hoses and wires to clean the damn thing.
Some special bilge cleaning detergent to resolve the oily residual
and we were proud of our non-smelling bilge. Now that the engine
room floor is white again, we can also spot any oil-leaks, which
are typically a first indication of beginning mechanical problems.
Both the final layer of gloss and non-skid have now been applied
but we were a bit disappointed with the non-skid – the paint was
applied with rollers, which was still quite visible. Given that
the rest looks so neat, we found that unacceptable. Winston reluctantly
agreed with our view and had the job redone the next day. Happy
the issue was resolved this smoothly.
I took two days to run all electrical wiring for the new inducers
(speed, depth and sonar) and took the opportunity to get rid of
some redundant wires. The previous owner clearly wasn’t bothered
too much over some old wires, but since we want things well organised,
we have to loose all this old crap. Main challenge was to distinguish
the hot from the redundant wires. Having to run new wires up into
the mast because the wrong one was cut is no appealing idea at all.
The project will be completed with numbering and labelling all wires
– how ambitious.
[Stefan]
Wednesday 5 May
Finally! The deck was repainted last Monday and look how she’s
shining. The teak wooden cockpit floor and table, combined with
the new cushions will complete the picture. That’s the boat we were
dreaming of.
I made a start sanding the hull to prepare for the antifouling.
The old layer is still looking good which made it an easy job. One
catch though, antifouling is extremely poisonous stuff and Stefan’s
skin was covered with red spots while only watching Natascha sanding.
“I’m very sorry dear, but I can’t possibly help you”. And off he
went the bastard, leaving me with a nasty cough as a result of inhaling
fine poisonous dust for three days.
[Natascha]
Connecting the electronic autopilot was my next project. Initially
it all didn’t look to complex. The course computer that connects
all components nicely indicates which colour wire to fit in each
fitting. More challenging was mounting the linear drive directly
on the rudder quadrant. The previous autopilot had a rotary drive
that was connected to the steering cables. A nice and simple set
up with one small disadvantage: If your steering cables break you
have no backup or whatsoever. 
In addition, a linear drive is more accurate and powerful, which
is particularly important in a following sea with high waves that
keep on sweeping you off-track. Slight challenge, the animal generates
500kg torque on the aluminium rudder quadrant on which you cannot
weld. Complicating factor was the little amount of space available
– the whole structure only leaves 3mm to the ceiling and 5mm to
the lower steering cable (see picture left). However, the York mechanics
(a speedboat ferry service with shipyard at Keppel Marina) were
of tremendous help in fabricating a rigid stainless steel triangle
which is now mounted on the rudder quadrant with three 10mm bolds
and nuts. That should suffice. All in all, the whole thing took
me four days. The good news is that it saved me $800 installation
costs. 
What else? Our new equipment - HF radio, VHF radio, DVD player
etc - needed to be refitted in the space above the chart table.
Look at the mess (picture right) after taking all the old equipment
out.
[Stefan]
Saturday 8 and Sunday 9 May
 Yesterday
evening we celebrated the start of the week end with our Norwegian
friends Anne and Gunnar. Place of action: A winebar at Emerald Hill.
Gunnar and Anne are boat owners too. They were planning to sail
to Norway, starting this summer. Unfortunately they only found their
boat late 2003 and due to time constraints they decided to postpone
their voyage by 9 months. Too bad for them, but for us as well!
Their route is similar to ours and I’m sure we would have had a
lot of fun together!
Although it’s a total mess in Espiritu at the moment, most of the
projects are nearly finished. The new centreboard, sanding and painting
of the bathroom, placing a new toilet and sink, the teak wooden
cockpit floor, the wooden floor boards, touching up of the hull….hopefully
it’s all a matter of 2-3 more weeks.
Due to Stefan’s allergic reaction (lucky bastard) I did the rest
of the sanding on Saturday. On Sunday we applied the first layer
of dark red antifouling. An easy job compared to the sanding! Three
more layers to go…..
[Natascha]
Saturday 15 and Sunday 16 May
We decided to replace the old and dirty blue canvas at each side
of the cockpit, so off to Kitchener Road. Kitchener Road is a heaven
for demanding “Do-It-Yourself-Persons”. Plenty of small shops, specialised
in only one product. Bolds & nuts, metal pipes, electric tools,
marine-wiring, diesel engine spare parts, canvas…you name it. As
long as you know what you need you’ll definitely find it, at a very
reasonable price. We picked one of the 20 canvas shops – because
of this very old and very friendly owner - and only 3 days later
we got our new canvas. Top quality and only $45 per piece.
Re-fitting the deck fittings – winches, stanchions, genua rails
(70 screws in total!) – took us much longer than expected. It’s
very important to fill all screw holes with 5200, so that no water
can come through. 5200 is a strong water resistant silicon kit.
Normal silicon kit won’t last long due to sun and salt water exposure.
Stefan fitted safety lines on the deck. These steel cables run
from aft to front and prevent one falling overboard. At night or
during heavy weather, we can attach ourselves to the lines without
unclicking. An easy solution to prevent a lot of trouble!!
3 pm, time for a drink. One of John's colleagues was leaving and
we were invited for beers. A little early to finish - there's still
so much to do - but never mind, we felt thirsty anyway. Lots of
"funny" Hokkien jokes (Chinese dialect). No clue what
they were talking about. Great guys!
[Natascha]
Wednesday 19 and Thursday 20 May
The text below will be translated
soon
Het schiet nu echt op! Alles wat vorige week al in een vergevorderd
stadium was, is nu af. De houten vloerplaten zijn gelakt en zien
er weer als nieuw uit. Er ligt een keurig vloertje in de cockpit
en ook de cockpittafel is klaar. De natte cel is gespoten, het nieuwe
toilet en de wastafel moeten alleen nog aangesloten worden. De slechte
delen van de romp zijn gespoten en wanneer het oude gedeelte gepolijst
is zie je volgens John geen verschil meer. Het zwaard is klaar en
in de antifouling gezet.
De tweede laag antifouling zat in no time op het onderwaterschip
dankzij Jimmy. Jimmy onderhoudt ferryschepen en doet dat kennelijk
zo goed doet dat hij vandaag niets te doen had en zich verveelde.
Nadat Jimmy me al een uur gezelschap had gehouden bij het verven,
pakte hij ook een roller en ging me helpen. Daar had ik niets op
tegen natuurlijk!
Vandaag zitten we trouwens alweer een maand in het huis van Mike.
Niet dat Mike daar veel van gemerkt heeft cq last van heeft gehad
want hij zit al 4 weken in Bangkok voor zijn werk. No problem Mike!
Wij passen graag op je huis en de schildpadden!!
[Natascha]
 Saturday
22 and Sunday 23 May
Een weekend van 1001 klusjes. Allemaal relatief kleine want het
grootste werk is gedaan. Aangezien heel veel kleine klusjes samen
nog steeds VEEL werk betekent en we volgende week zaterdag weer
het water in willen, moet er nog hard doorgebufferd worden.
We hebben dit weekend ondermeer de oude, door de zon gesplinterde
ramen vervangen door stralend nieuwe exemplaren van Lexan. Een keihard
materiaal dat zelfs kogelvrij is. Nu zullen we niet veel kogels
tegenkomen, maar heftige golven die op de ramen inbeuken zijn niet
ondenkbaar. Ook heeft Stefan cockpit speakers geplaatst. Als we
bijvoorbeeld straks voor anker liggen in een romantische Zuid Amerikaanse
baai en onze versgevangen vis op de barbecue ligt, kunnen we lekker
luisteren naar de Buena Vista Social Club!
Zaterdag nacht droomde ik dat ik de boodschappen voor ons vertrek
aan het doen was. Het was echt een ENORM langdradige droom want
ik was bij zo'n oud kruidenierswinkeltje met toonbank. Kun je het
je voorstellen? 50 pakken jus d' orange, 80 liter water. 'Anders
nog wat mevrouw?' 'Ja, 40 pakken rijst en 40 pakken pasta graag'.
En de rij achter me werd langer en langer. De droom schoot maar
niet op. Middenin de droom werd ik steeds even wakker, sliep weer
in en ging verder met mijn eindeloze booschappenlijst. Zo'n aanstaande
reis houdt je dag en nacht bezig hoor!
Inmiddels is het alweer middernacht geweest. Ik ga maar snel naar
bed want ik moet nog een boel boodschappen doen!
[Natascha]
Tuesday 25 May
Nog maar 2 weken werken bij United Moving Services en dat is maar
goed ook want mijn gedachten dwalen om de haverklap af naar andere,
veel leukere dingen. Tussen de verhuizingen door vraag ik offertes
op voor bootverzekeringen, zoek informatie over Iridium satelliet
telefoons, bedenk welke medicijnen en EHBO spullen we mee moeten
nemen, stel een lijst van recepten
samen die lekker en makkelijk aan boord te bereiden zijn en speur
websites van medezeilers
af voor handige tips. Voordat je het weet is een werkdag om hoor!
We hebben trouwens lang nagedacht over een satelliet telefoon omdat
zowel het apparaat als het gebruik ervan vrij prijzig zijn. Het
veiligheidsaspect en de wetenschap dat we het thuisfront enorm gerust
stellen wanneer wij onderweg telefonisch bereikbaar zijn gaven de
doorslag. Datakit erbij en we kunnen onderweg ook emails versturen
en ontvangen. Dus straks zelfs vanaf de oceaan een regelmatige update
van deze site, verzorgd door Eugène Schermer van Hollandia
Home Services.
[Natascha]
Wednesday 26 May
Ik heb me weer eens aan mijn favoriete hobby gewijd: Het wegslopen
van oude bekabeling. Je gelooft het of niet, maar dit keer kwam
er ruim 50 meter losse bekabeling uit. De meeste bekabeling liep
zelfs helemaal door tot in de schakelkast. Nu is het handig om een
extra kabeltje te hebben liggen, mocht je ooit iets nieuws willen
aansluiten, maar 20 overbodige kabels in een kastje van 30 bij 40
centimeter, waar al meer dan 100 aansluitingen bij elkaar gepropt
zitten, is een beetje veel. Iedere draad minder draagt bij aan het
scheppen van orde in deze spaghetti-chaos. Het scheelt niet alleen
in de schakelkast, maar ook in alle opbergkastjes waar gemiddeld
een kabelboom doorheen loopt zo dik als Natascha's pols. De vorige
eigenaar had er duidelijk een handje van om oude bekabeling lekker
te laten zitten en ik moet ook een compliment maken voor het aantal
gesoldeerde verbindingen op de meest ongelofelijke plaatsen. Omdat
ze vrijwel allemaal waren doorgeroest heb ik voor die kabels maar
volledig nieuwe aangelegd. Het is toch niet zo moeilijk om kabels
te kopen die in één keer de te overbruggen afstand kunnen halen!
Electriciteit was duidelijk niet de man's specialiteit. Alles wat
met roestvrij staal te maken heeft is daarentegen van topkwaliteit!
Stevig, netjes bevestigd en keurig laswerk, wat met roestvrij staal
niet eenvoudig is. Het beste voorbeeld zijn de davits, waar de bijboot
ingehangen wordt. Die zien er heel professioneel uit.
Winston had nog steeds de frames van de ramen niet gemaakt, wat
inderdaad een uitdaging is omdat zijn aanpak niet werkte. De oude
frames aan de rechterkant waren nog intact, maar de linkerkant was
helemaal versplinterd omdat ze indertijd vastgelijmd waren. Omdat
de ramen van onder naar boven vooruit wijzen, is links en rechts
dus exact elkaars spiegelbeeld. De bestaande frames voor de rechterkant
waren dus nutteloos om een mal te maken voor de linkerkant. Daar
had Winston inmiddels 4 weken over na kunnen denken en hij kwam
uiteindelijk met de oplossing om het maar te doen als we alweer
terug waren in de RSYC. Ik ben accoord gegaan onder de voorwaarde
dat hij Natascha kon uitleggen dat ze na 2 maanden ploeteren nog
steeds tegen die lelijke onafgewerkte ramen moest aankijken. Denkend
aan zijn eigen vrouw realiseerde Winston zich al snel dat dat niet
helemaal ging werken en ging al vloekend aan het werk om de linkerkant
te maken. Na de derde keer on-site coaching zag ik zowaar een mal
voor de linkerkant. Op mijn vraag hoe hij dat nu gedaan had kwam
niet veel meer gegrom en gescheld dan dat hij de beste botenbouwer
was van Singapore en dat ik niet moest denken dat hij dit niet even
kon oplossen.
De verstagingsplaten waren in september opnieuw afgedicht maar
omdat niet alle oude kitresten eruit gehaald waren, bleef het lekken.
Nou kan ik begrijpen dat die jongen het indertijd niet gedaan heeft,
want ik ben 4 uur bezig geweest om met een mesje en een priem de
oude kit eruit te peuren. En als je dan zo' n grote kitrest te pakken
hebt is dat bijna net zo bevrijdend als dat je een mooie vangst
uit je neus haalt. En geloof me, een strook oude kit ziet er niet
frisser uit dan een snotbal! De dag werd afgesloten met het leegspuiten
van 1,5 bus 5200 in de vrijgekomen gaten. Als het nu nog lekt dan
weet ik het niet meer! 
[Stefan]
Vandaag weer een klus gedaan in de categorie: Niet-gepland-maar-als-je-dan-toch-bezig-bent-kan-dit-er-ook-nog-wel-bij.
Samen met John heb ik de romp gepolijst. Althans, John heeft gepolijst
en ik heb hem geholpen met het verwijderen van de goudkleurige sierstreep.
Wat een geweldig resultaat! Op de foto hiernaast zie je een andere
boot weerspiegeld in Espiritu's romp. Het verschil tussen de opnieuw
gespoten delen en de bestaande verf is helemaal niet meer te zien.
Het onderwaterschip heb ik vandaag de derde laag antifouling gegeven.
Vrijdag gaat de vierde en tevens laatste laag erop. De laatste laag
antifouling moet namelijk aangebracht worden binnen 24 uur voordat
de boot weer het water ingaat. Want inderdaad, het gaat ons lukken
hoor! Zaterdagochtend gaat Espiritu weer te water!
[Natascha]
Friday 28 May
 Laatste
dag in Keppel Marina. Kijkend naar de to-do lijst voor vandaag zouden
we best graag nog een dagje extra hebben, maar dat is altijd zo.
's Ochtends vroeg op, eens even goed in de handen gespuugd en stevig
aan de gang. Winston lijkt ook doordrongen van de urgentie en heeft
zowaar de frames van de ramen klaar. 's Middags werd duidelijk dat
Natascha niet op tijd klaar zou zijn met de antifouling om om vijf
uur met de borrel te beginnen en dat was exact het juiste argument
om nog een mannetje bij Winston los te peuteren, zodat we met z'n
allen om vijf uur aan het bier konden. We hadden ook de jongens
van York uitgenodigd, die ons zo geweldig met de motor en het staal
hadden geholpen en de jongens van Penguin die met twee gallons heavy
duty cleaner aan kwamen zetten zodat we het dek konden schrobben.
 De
mannen van de belettering en de striping kwamen rijkelijk laat,
waardoor ze nog zo'n beetje moesten beginnen toen wij al aan ons
eerste biertje toe waren. Nadat ze een kant gedaan hadden kwam ik
naar beneden en zag direct dat de striping er als een watergolf
opzat. Opnieuw dus! Natascha vond het wel een beetje zielig om ze
zo op hun nummer te zetten en vervolgens zelf te gaan zuipen, maar
ja, we gaan het op het einde natuurlijk niet af laten raffelen.
Een half uurtje later kwam de opper-letter-man zelf en die was het
direct met mij eens. Na wat coaching van zijn mannen ging hij zelf
aan de slag voor de 'finishing touch': De naam. En kijk nou zelf
eens hoe mooi dat Espiritu Scheveningen staat!
Onze trouwe, 'small problem, slowly slowly nice' John gaven wij
als aandenken aan het project een Espiritu-t-shirt. Hij had er per
slot van rekening ook twee maanden op zitten.
Voor Winston geen t-shirt, maar wel wat extra bier. Al met al hebben
we af en toe best op elkaar lopen schelden (ik omdat Winston te
langzaam was en hij omdat ik te veeleisend was), maar uiteindelijk
heeft die goede oude baas ons op een fantastische manier geholpen.
Het is vrij uniek dat je ergens zomaar door een werkplaats mag struinen,
al het speciaal gereedschap mag gebruiken, stukjes hout en staal
altijd voorradig zijn en niet te vergeten veel goede raad om een
amateur te behoeden voor kleine drama's: 'No not like that, you
stupid Fuck!'
Winston bedankt! We gaan deze plek nog missen!
[Stefan]
Saturday 29 May
De grote dag, terug het water in! Zouden alle huiddoorvoeren waterdicht
zijn, zou alles werken en bovenal, zou het zwaard er goed in passen?
Omdat het lieve apparaat 450 kilo weegt, kon het pas bij de te water
lating met de kraan erin getakeld worden.
Maar eh.........hij past niet!!! Toen de kraan helemaal gevierd
was, kwam het zwaard er aan de onderkant, maar liefst 2cm uit. Wat
nu? Uiteraard vloeken en schelden, het ding er weer uit gehaald
en de slijptol erop gezet om de oneffenheden eruit te slijpen. Volgens
het ontwerp heeft het zwaard maar 2 tot 3 mm speling in de zwaardkast
omdat het anders zou gaan klapperen. Helemaal beneden mag het zwaard
zelfs geen speling hebben. Een klein foutje leidt dus als snel tot
een probleem. Na een keer of vijf heen en weer had Winston er alle
vertrouwen in dat het zwaard nu soepel naar beneden zou glijden.
Omdat het zwaard er helemaal neergelaten 1.80m uitkomt, konden we
dat pas in het water uitproberen. Ik heb hem dus maar eens diep
in zijn ogen gekeken en hem nogmaals uitgelegd dat we een probleem
zouden hebben als dit niet ging werken. Nou moest ik niet denken
dat de beste botenbouwer van Singapore geen zwaardje op maat kon
maken en dat hij het er persoonlijk uit zou komen tillen als het
niet zou passen.
Daar gingen we dan! Het water in! Megan en Jerry hadden inmiddels
3 uur in de regen staan wachten om ons eindelijk de champagne te
kunnen geven waarmee we de boot een behouden vaart hebben gewenst.
Daar lag ie dan, de mooiste boot van Singapore! Snel de vloerdelen
weggehaald om te controleren of de boel droog bleef. De snelheidsmeter
wilde graag nog een likje vaseline wat bleek uit de kleine druppeltjes
water. Nou heb ik sowieso nog een appeltje met hem te schillen want...hij
doet het niet! Later nog maar eens de bedrading checken. Nadat we
het koelwatersysteem van de motor en de generator hadden gevuld
en al onze rotzooi uit de werkplaats hadden gesleept, waren wij
klaar voor vertrek.
Hoe geweldig was het om te zien dat de door mijzelf geinstalleerde
electronische stuurautomaat keurig deed wat ie moest doen: Sturen!
Terwijl Natascha en ik lekker op het voordek een biertje aan het
drinken waren bromde het motortje tevreden en koersten we heerlijk
relaxed terug naar de RSYC. Een mooi voorproefje van het gevoel
met een perfecte boot onderweg te zijn.
[Stefan]
Sunday 30 May
En waren alle gebreken nu opgelost? Nee, er was nog een klein weerbarstig
groepje van problemen dat zich niet zomaar gewonnen gaf. Voor Natascha
was dat nou net even teveel van het goede. Ze had gedacht klaar
te zijn, welke verwachting vakkundig de grond in werd geboord door
een lijstje met welgeteld 23 openstaande puntjes. Het was met name
frustrerend om te zien dat van de 23 openstaande puntjes er 5 onaangekondigd
waren. We hadden bijvoorbeeld niet afgesproken dat de airconditioning
het niet meer zou doen en ook de dieptemeter en sonar hadden wat
opstart problemen.
Bij het begin begonnen (maakt niet veel uit waar, de lijst is lang
genoeg). Natascha zag het echt niet meer zitten en was er klaar
voor de boot te laten voor wat het was en het vliegtuig naar huis
terug te pakken. Na twee maanden geen enkele dag rust was bij allebei
de irritatie grens snel bereikt, welk resultered volume de wèl werkende
radio niet meer kon bijbenen. Gelukkig was het toevallig 'Commodore
Day' op de club en een 2000 Watt muziekinstallatie kwam nèt boven
het gescheld uit.
Om ons humeur verder te optimaliseren kwam Anne met onze nieuwe
kussens en wandbekleding aandragen waarbij de cockpit kussen onder
de vlekken zaten, de wandbekleding de verkeerde kleur had, de kussen
voor de achterkooien de verkeerde kleur hadden en het schuim binnenin
niet vervangen was en nog dezelfde heerlijke dieselgeur verspreidde.
Er zat dus niks anders op dan de hele boel weer in te pakken en
opnieuw te laten maken. Die arme meid kwam speciaal op zondag zodat
we aan de slag konden met de bekleding en nu bleek dus bijna alle
moeite voor niets.
Nog zo'n 4 tot 5 klusdagen te gaan en dan zouden we klaar moeten
zijn voor onze 'try out sail' naar Tioman (van 12 tot 19 juni).
Tioman is een eilandengroep op 120 mijl afstand, aan de Oostkust
van West Maleisie. Duiken schijnt hier prachtig te zijn, dus een
mooie gelegenheid om ook onze duikcompressor uit te testen.
[Stefan]
|
