Waar ben ik? > Verslagen >januari 2004 >
(ENGLISH LANGUAGE VERSION AVAILABLE)

Januari 2004

En toen was het alweer 2004, het jaar van ons vertrek. Wat vliegt de tijd! Het is echt aftellen geblazen nu. De komende 6 maanden zijn om voordat we het weten.

We vonden het een aardig idee om onze site aan te melden op de “Vertrekkerssite” van het maandblad ZEILEN. Als je even tijd hebt, klik dan op het logo hiernaast en geef je oordeel over deze site.

Het voorbereiden van de boot vordert gestaag, maar de to-do list wordt alleen niet echt veel korter. Voor iedere klus die we af kunnen strepen, verzinnen we er twee bij. Hopelijk komt daar ooit nog een einde aan. We hebben wel het idee dat we met de goede dingen bezig zijn. Stapje voor stapje brengen we ieder detail tot de hoogste standaard en zorgen we ook dat we voor de belangrijkste spullen een plan B hebben. Met name dat laatste is cruciaal, alles kan kapot - en gaat op zee ook daadwerkelijk kapot. De ervaring zal leren of het gewerkt heeft.

Waar zijn we dan allemaal mee bezig? Poeh, bijna teveel om op te noemen, plus als we dat doen wordt dit stukje misschien wat saai. Maar om een idee te geven: Verhelpen van lekkages, vervangen van de compressor van de airconditioning, servicen van de motor en de generator, stikken van onze zonnetent en de hoezen van het grootzeil en de genua, het installeren van een electrische bilgepomp. Deze pompt automatisch water weg dat onder de vloer van de boot terecht komt (door allerlei redenen, is op zich normaal).

Verder hebben we als back-up een tweede compressor voor de koelkast aangeschaft die werkt op 12 volt. Nu werken onze koelkast en vriezer via de generator op 220 Volt (als we onderweg zijn wel te verstaan, want nu we in de haven liggen zijn we gewoon aangesloten op de walstroom). Maar als de generator onderweg dus kaduuk gaat, hebben we helemaal geen koeling meer. Geen koude biertjes meer, dat kan dus niet!

Wat nog meer? Onze stuurketting die laatst gebroken was (toen we een rotsje raakten in Batam) is gerepareerd. Stefan heeft nieuwe slangen voor de wc gekocht. Die moeten vervangen worden omdat ze poreus zijn en daardoor een vreselijke stank afgeven. De batterijen in de boot die voor 12 Volt zorgen (waar ondermeer lampen, autopilot, radio, navigatieapparatuur etc. op werken) blijken niet meer volledig opgeladen te kunnen worden en kunnen we maar beter vervangen. Met dit soort dingen zijn we dus bezig en het heeft veel weg van de verbouwing van een huis.

Begin april gaat de boot voor een paar weken uit het water. Dan kunnen een boel klussen in een keer gedaan worden zoals: Dek verven (Jippie!! Ik kan die afgebladderde verf niet meer aanzien!), antifauling van het onderwaterschip (een heel giftig spulletje dat aangroei van beessies vermindert), gat in het zwaard repareren (van datzelfde rotsje in Batam), ramen vervangen en houten frames vernieuwen, natte cel (=2e toilet en douche) verbouwen en een paar extra luiken in de boot voor ventilatie.

Omdat de boot ongetwijfeld een grote bende zal worden, zijn we erg blij dat we een paar vrienden hebben die het niet erg vinden om een stel daklozen een tijdje onderdak te verschaffen. Geweldig dus! We zullen onze schuld inlossen door ze een cruise op luxe zeiljacht door tropische wateren te bieden.

Maar er wordt niet alleen maar geklust hoor. Stefan en ik hebben als crew op de wedstrijdboot van Kent Goeking (Solarmax) deelgenomen aan de Singapore Straits Regatta (5 daagse zeilwedstrijd), wat leuk, gezellig en erg goed voor de ervaring was. We hadden geweldig weer. Perfect windje en zon! We zijn 5e geworden van de 15 boten. Niet slecht en zeker niet gezien het feit dat deze boot vorig jaar als 9e eindigde.

Tijdens Chinese New Year (21 tot 25 januari) hebben we nog een aardig stukje geklommen op Mount Kinabalu (in Kota Kinabalu op Borneo). Dit is de hoogste berg van Z-O Azie. Vanaf 1.500 meter klommen we in een dag naar 3.200 meter en de volgende dag vertrokken we om 3 uur 's ochtends naar de top op 4.100 meter.

De theorie zegt dan dat je om 6 uur een prachtige zonsopgang te zien krijgt en heel Oost-Maleisie kunt overzien. De weerbarstige praktijk gaf alleen maar een hoop regen en nul zicht!! En ik kan je vertellen dat het op die hoogte best koud is, zeker voor het stel watjes dat wij nu zijn geworden.

Na die klim, zijn we in een ruk door helemaal naar beneden gehobbeld. Op het eind vonden onze knieen en bovenbenen dat de lol er wel vanaf was. De laatste dag hebben we lekker in een luxe hotel in Kota Kinabalu uitgeblazen aan het zwembad. Dat hadden we wel verdiend!

[Natascha]