Espiritu, een droom wordt werkelijkheid... English Language Homepage
Home
Bemanning
Jacht
Verslagen
Foto's
Route
Veel gestelde vragen
Terug naar Homepage

Waar ben ik? > Verslagen > Azoren >
(ENGLISH LANGUAGE VERSION AVAILABLE)

DE ALLER LAATSTE UPDATE (10 August 2005): De laatste belevenissen & foto's met natuurlijk de aankomst in Scheveningen [Spanje - Scheveningen*] [Azoren - Spanje] [Azoren]
*) verslag gewijzigd sinds laatste update

Espiritu is te koop (1MB)

WAT GING ER VOORAF...

Dag 359, Zondag 24 Juli 2005
43°40.4' N 10°46.0' W
Vertrek uit Spanje / La Coruña

[Stefan >>]
Bij het eerste daglicht starten we de motor, halen het anker in de stromende regen op en laten La Coruña achter ons. We roepen Laga op over de VHF, die vandaag vanaf een van de andere ria's vertrekt. Zij gaan ook naar het Franse Camaret. Inderdaad, Laga vaart al, ze zitten een mijl of 5 achter ons. Ook zij kunnen zich wel betere omstandigheden voorstellen om te vertrekken, dan te zitten koukleumen in dit pestweer. Maar goed, er is gunstige wind voorspeld voor de komende dagen en dat is het belangrijkste.

Mijn voorstelling van een spannend wedstrijdje wordt al gauw de grond ingeboord, wanneer we 's middags worden ingehaald door Laga. 's Avonds zitten ze al 5 mijl voor ons. Deze nieuwe, lichte Bavaria 46 is geen partij voor Espiritu. Door haar lage gewicht en enorme brede, vlakke kont surft zij op iedere golf, snelheden van rond de 12 knopen halend. Espiritu heeft dat in haar jonge jaren ook gedaan en als we haar op een heftig dieet zouden zetten (lees alle extra equipment eraf slopen), zal het best weer lukken, maar voorlopig komen we niet boven de 9 knopen uit. Toch gaan we niet bepaald langzaam. De eerste 24 uur doen we 185 mijl, maar Laga klokt er 218 en daar kunnen we toch niet tegenop.

De Golf van Biskaje is berucht om haar hoge golven in slecht weer, waar we nu een stukje van mee mogen maken. Met westelijke wind wordt al het water de kom bij Bordeaux in geblazen, kaatst daar op de kust af en komt als onderstroom terug. Hou dit een paar uur vol en je hebt prachtig hoge golven, lekker steil en af en toe goed van alle kanten. We worden soms wel 40 graden van koers afgegooid waarop de autopilot heftig in moet grijpen om Espiritu op koers te houden. Gelukkig allemaal zonder mankeren zodat we niet bang hoeven te zijn voor een klapgijp.

Natascha heeft vrij veel moeite met deze knobbelige zee en blijft zoveel mogelijk liggen. Als ze uiteindelijk eruit moet om mijn wacht over te nemen klinkt binnen 5 minuten een paniekerig verzoek om een emmer vanuit de kuip. Op deze manier worden het twee lange dagen naar Camaret.

Dag 360, Maandag 25 Juli 2005
45°50.3' N 07°00.2' W
Golf van Biskaje

Rond 2 uur 's middags zakt de wind steeds verder in tot het moment dat we om 4 uur de motor aan moeten zetten. Door de hoge golven rollen we behoorlijk, wat tot grote klappen in het tuig leidt. Zo slopen we de boel, dus zit er niets anders op de zeilen naar beneden te halen en verder te motoren. Laga zit nu 20 mijl noordelijker waar het nog steeds waait - die lopen dus nog verder uit.

Na het eten draait de wind naar het oosten en neemt langzaam maar zeker toe tot 12 knopen. Dat betekent aan de wind zeilen, met wel het geluk dat hiermee de westelijke deining er snel uitloopt en we in een vrijwel vlakke zee doorstomen naar Camaret. Natascha begint zich langzaam iets beter te voelen en waagt zich zowaar aan een bordje pasta.

's Avonds horen we een Frans marineschip een Nederlandse visser oproepen, die uiteraard geen Frans spreekt en eerlijk gezegd ook behoorlijk mager Engels. Nadat ze klaar zijn roep ik ze op om even te kletsen en voordat ik een vraag heb gesteld neemt hij aan dat ik hem voor een weerbericht oproep. Niet echt, maar als je het aanbiedt is wat extra informatie wel handig. Op de weerfaxen zie ik een heleboel lage en hoge drukgebieden op een kluitje rond het Engelse kanaal en de Golf van Biskaje, zodat ik niet echt kan afleiden wat we hier lokaal gaan krijgen. Datzelfde geldt voor de echte weerspecialisten: De visser leest vier weerberichten op, die vier keer iets anders vertellen. Daar hebben we wat aan. Nou ja, we houden gewoon koers op Camaret en we zien wel wat het wordt.

Dag 361, Dinsdag 26 Juli 2005
47°58.8' N 05°07.7' W
Golf van Biskaje - Aankomst Frankrijk / Camaret

's Nachts draait de wind naar het zuiden en waar we gisteravond nog hoog aan de wind aan het vechten waren, draait hij nu zover door dat we eigenlijk te laag varen, waardoor de genua steeds invalt omdat hij teveel wordt afgedekt door het grootzeil. Iedere keer als hij zich dan weer vult, gaat dat met behoorlijk wat geweld wat niet bevorderlijk is voor de verstaging. We loeven toch maar iets op om de zaak tot rust te brengen. Dan maar een keertje gijpen om de boei buiten Camaret te halen.

Die boei markeert een aardig stukje water. De diepte loopt daar ineens op van 150 tot 30 meter en met de krachtige lokale stroming betekent dit wildwater varen, maar dan met een zeilboot in plaats van een kano. Het is dus zaak de boei te respecteren en hem braaf te ronden. We vliegen er met 3 knopen stroming in de rug langs, nog 25 mijl tot Camaret.
[<< Stefan]

[Natascha >>]
We zijn er wel klaar mee. Mijlenmoe. Het is mooi geweest na meer dan 17.000 mijl en willen eigenlijk wel naar huis. Wat sterk meespeelt is natuurlijk dit snertweer. Het is koud, alles is nat, het beddengoed is klam. We zijn ingepakt als maanmannetjes, douchen is er met dit weer niet bij. Ik ben nog steeds misselijk. Ik vergeet het hendeltjes van de wc om te zetten, waardoor de pot langzaam volloopt en de natte bende op de vloer compleet wordt. Tot overmaat van ramp besmeurt de inhoud van een volle fles Thaise chilisaus de bodem van de koelkast. De dop zat er niet goed op. Wat een lucht! We zijn gegarandeerd voorlopig genezen van Thaise chilisaus.

Een paar mijl voor Camaret komen we ineens midden in een zeilwedstrijd terecht. De een na de andere boot slalomt om ons heen. Die lui doen dit dus voor hun lol met dit weer! Wij zijn blij als we de haven binnenlopen. De bemanning van de Laga en de Gangmaker zijn zo vriendelijk om onze lijnen aan te pakken. Na een kop thee bij Joost en Gaby van de Gangmaker, weten we niet hoe snel we bij de warme douches moeten komen.

Dag 362, Woensdag 27 Juli 2005
48°16.8' N 04°35.3' W
Frankrijk / Camaret - English Channel

We hadden niet gepland lang in Camaret te blijven, maar dat we vandaag alweer zouden vertrekken was nu ook weer niet de verwachting. Net een beetje bijgekomen en opgedroogd (zowel wijzelf als de boot), meldt Stefan, nadat hij de weersverwachting in het internetcafé heeft gecheckt, dat we om 16.00 uur vertrekken. Vandaag en morgen staat er aan mooi zuidoostenwindje van 15 knopen, perfect om ons naar het Engelse Guernsey te blazen. Daarna wordt wind uit noordelijkere richting verwacht, waarmee we hem precies op de neus zouden hebben. Willen we niet riskeren dat we hier te lang vast liggen, moeten we nu gaan. Nu schijnt Camaret niet heel veel bijzonders te bieden te hebben, dus zo erg is het niet. Nog snel even douchen en daar gaan we, met het tij mee. In een kleine optocht samen met Laga, Gangmaker en nog een paar andere boten varen we de haven uit. Er staat een flinke stroming en het eerste stuk op de motor halen we al 9 knopen!

Hoewel er wind uit het zuidoosten was voorspeld, is het in het begin erg veranderlijk. Tijdens Stefan's eerste nachtwacht gaan we twee keer overstag. Ik rol dus twee keer mijn bed uit en word gedwongen naar de andere kant te verhuizen. Van slapen komt niet veel, maar ach, het is maar één nachtje zeilen.

Dag 363, Donderdag 28 Juli 2005
49°10.2' N 03°18.0' W
English Channel - Aankomst UK / Guernsey

We kunnen er gelukkig aardig de vaart inhouden. Dat is maar goed ook, omdat we de jachthaven in Guernsey alleen bij hoog tij kunnen binnenlopen. Dit betekent dat we voor 15.00 uur binnen moeten zijn. Bij laag tij staat er nog maar een paar centimeter water in de nauwe doorgang. We redden het makkelijk, om 13.30 varen we tegelijk met Gangmaker naar binnen en knopen onze boten vast aan de steiger. Tijd voor een borrel.

Victoria Marina ligt middenin het prachtige oude stadje. De faciliteiten zijn prima, met nette douches, toiletten en een wasserette. Hiervoor betalen we alleen wel de flinke som van 30 Euro per nacht! Au!!! We waren al gewaarschuwd voor de dure Engelse jachthavens. Morgen maar aan een mooring, dat is stukken goedkoper.
[<< Natascha]

Dag 364, Vrijdag 29 Juli 2005
49°27.3' N 02°32.0' W
Guernsey

[Natascha >>]
Ook Roland en Tineke van Miss X zijn inmiddels gearriveerd en samen met hen en Joost en Gaby drinken we een kop koffie bij de jachthaven, verhalen uitwisselend over het woelige water van de Golf van Biskaje. Allemaal kijken we uit naar onze aankomst in Nederland, die nu wel erg dichtbij komt. De woorden: "straks als we thuis zijn" vallen dan ook regelmatig. Roland en Tineke zullen dit weekend al hun thuishaven binnenvaren, wij de week daarop en Joost en Gaby nog een weekje later.

Viel Espiritu op de meeste plaatsen waar we geweest zijn met haar 13,4 meter niet eens zo op, hier in de jachthaven van Guernsey is ze een van de grotere zeilboten. Nieuwsgierig wordt er gekeken naar onze stoere boot met zonnepanelen, zonnetent, windvaan en windgenerator en mensen vragen ons waar wij vandaan komen. Natuurlijk zijn we apetrots als ze hun bewondering tonen over het feit dat we uit Singapore komen. Ze willen graag onze verhalen horen en stellen vragen zoals: "Wat als je midden op zee in slecht weer terecht komt?, Hoe zit het met piraten?, Is dat niet eng die nachtwachten?, Is zo'n oversteek niet saai? etc." Vragen die wij een jaar geleden ook hadden en waarop we nu kunnen antwoorden: "Alle eventuele risico's en ongemakken wegen ruimschoots op tegen de fantastische ervaring die je ervoor terug krijgt". En trouwens, de echte risico's vallen best mee en zijn met de nodige voorzichtigheid en logisch nadenken goed te ondervangen.
[<< Natascha]

[Stefan >>]
Om morgen op tijd weg te kunnen moeten we nu de haven al uit omdat we anders met laag water vastzitten achter de drempel. Om half vier 's middags is het hoog water en met Espiritu's mini-diepgang moeten we er om 5 uur nog makkelijk uit kunnen. Nog even de laatste boodschapjes doen, douchen en om kwart over vijf varen we voorzichtig de haven uit. De meter naast de ingang geeft 1,50 meter aan, moet kunnen.

BOEM!! Niet dus. @#$*#@**!! Hoe kan dit nu weer! We steken toch maar 1,20? Of misschien toch niet? Het zwaard is gelukkig omhoog en we gingen zo zachtjes dat de loden kiel geen schade kan hebben maar we zitten wel muurvast en het water daalt rap! Geen tijd om te discussiëren wat er nu fout zit, die boot moet los. We hebben waarschijnlijk niet meer dan 5 cm tekort want we zitten precies boven op de drempel. We kunnen niet meer voor of achteruit.

Direct komen twee bootjes van Harbour Control aanvaren die meteen om de grootval vragen. Kennelijk zijn we niet de eerste stommelingen die hun boot op die drempel parkeren. Ik laat de grootval die bootje 1 heeft meegenomen zover mogelijk vieren om zoveel mogelijk hefboom te geven en bootje 2 duwt van achteren mee. Zelf kan ik niets doen omdat de boot dwars in de ingang ligt. Vooruit heb ik een muur en achteruit ook. De boot helt behoorlijk en schuurt een beetje over de bodem maar geeft verder geen krimp. "Ik zit waar ik zit en blijf hier zitten." Het water is in 10 minuten naar 1,30 meter gedaald en we beginnen ons enigszins zorgen te maken of we hier überhaupt nog vanaf komen.

Net als ze een grotere boot in willen roepen, die natuurlijk even op zich zal laten wachten, komt bootje 3 aanvaren. Nóg een keer proberen, nu met twee bootjes aan de grootval en een bootje meeduwen. Espiritu wordt zó ver platgedrukt dat het gangboord door het water sleept en daar komt ie! Eindelijk beweging! Binnen een meter zijn we over de verhoogde drempel en met een noodgang worden we doorgesleept zodat de kiel vrij blijft van de daarachter liggende rotsen, die veel meer schade aanrichten dan de gemetselde drempel waar we in eerste instantie op lagen.

Oef we zijn vrij! Er klinkt applaus vanaf de kant waar zich inmiddels een flink publiek verzameld heeft. Motor in zijn vooruit, grootval aannemen en met knikkende knieën varen we naar de buitensteiger voor de nacht. Tijd voor een biertje, of twee, of wat sterkers. De diepgang van Espiritu gaat in mijn boek in ieder geval verder als 1,60 meter en geen centimeter minder. Die 1,20 meter zal wel in het ontwerp staan, maar daar is geen rekening gehouden met 3 ton aan diesel, water en niet te vergeten de onuitputtelijke hoeveelheid rotzooi die we meezeulen. Dat zal trouwens ook verklaren waarom we niet meer zo lekker van golven afsurfen als toen we de boot leeg meenamen uit Hong Kong.
[<< Stefan]

Dag 365, Zaterdag 30 Juli 2005
49°27.3' N 02°32.0' W
English Channel

[Natascha >>]
Om 12.00 gooien we de trossen los. Slalommend tussen de vissersbootjes motoren we de haven uit. Voor ons vaart Miss X, die direct doorgaat naar Nederland. De eerste paar mijl is het goed opletten geblazen voor de diverse rotspunten her en der. Gelukkig staan ze duidelijk aangegeven op C-Map. Na een half uurtje zijn we alle obstakels voorbij, zetten koers richting het Zuid-Engelse Brighton en gaan achteruit zitten. Relaxed is anders! De sterke stroming tussen Guernsey en buureiland Sark zorgt voor een vervelende, korte golfslag. Deze klotsbak gaat even later over in een minstens zo vervelende zee, genaamd de Race of Alderney. Dit is het stukje water tussen het eiland Alderney en de Franse kust. Een toepasselijke naam, het stroomt hier zeker 4 knopen! We vliegen er redelijk vlot doorheen. Rond een uur of 5 is het ergste leed geleden en durf ik me weer in de kombuis te wagen. Eten is de beste remedie tegen misselijkheid, de pasta bolognaise smaakt dan ook prima.

Om in Zuid-Engeland te komen moeten we de scheepvaartroute doorkruisen. Deze is het beste te omschrijven als een "megasnelweg voor grote zeeschepen". Er zijn twee "rijbanen", ieder 5 mijl breed. Ondanks dat we 's avonds en 's nachts omgeven zijn door lichten, is het allemaal erg overzichtelijk. De eerste paar uur komt al het verkeer achterop gevaren en aan de aan de andere kant van de snelweg komen de schepen ons tegemoet gevaren. Keurig geregeld. Nóg keuriger is het gedrag van de supertankers die ons kennelijk goed zien en netjes met een boogje om Espiritu heen varen.

Dag 366, Zondag 31 Juli 2005
50°48.6' N 00°05.9' W
UK / Brighton

Om 07.00 uur varen we Brighton binnen. We krijgen een plekje aangewezen in de enorm grote marina en nadat we Espiritu hebben vastgelegd duiken we linea recta terug ons warme bedje in. Daar komen we niet uit voor 11.00 uur. De douchefaciliteiten zijn van een hogere standaard dan we tot nu toe hebben gezien en zéker dan die in de Franse marina aan de overzijde van het kanaal. De benaming badkamer past beter, want behalve een douche heb je de beschikking over een eigen wastafel en toilet! De vele winkels en restaurants rondom de marina zijn een aangename verrassing. In een sfeervol tentje trakteren we onszelf op een late lunch. Het wordt een heerlijke wrap met kreeftenstaarten.

Dag 367, Maandag 1 Augustus 2005
50°48.6' N 00°05.9' W
UK / Brighton

Precies een jaar onderweg! (red. dat is niet helemal waar, aangezien ze op 31 Juli 2004 al vertrokken)

Een jaar geleden werden we uitgezwaaid door onze vrienden uit Singapore en waren we knap zenuwachtig om wat ons allemaal te wachten stond. Ongetwijfeld een hoop moois, maar waarschijnlijk ook een flinke portie tegenslagen. Wetend dat het een niet zonder het ander gaat, zijn we er redelijk blanco ingegaan. We kunnen je vertellen: Die hoogtepunten hebben we gehad en de tegenslagen ook. Onvergetelijk waren de paradijsjes Cocos Keeling en Chagos - waar het witte zand pijn aan je ogen deed en het koraal alle kleuren van de regenboog had -, de bewoners van Nosy Lava in Madagaskar die ons zo hartelijk ontvingen, de talloze dolfijnen en walvissen die ons tijdens oceaanoversteken vergezelden, de vriendschappen met medezeilers, de spectaculaire duiken die we gemaakt hebben en slapen onder een open luik met uitzicht op een prachtige sterrenhemel.

Niet vergeten zijn we ook de onophoudelijke stroom van reparaties (en de daarbij steeds leger wordende scheepskas), de enorme blunder in Brazilië, toen we Espiritu onder water gezet hebben, de nachtelijke insluiper op Dominica, de storm op weg naar de Azoren en onze ongewenste kennismaking met de drempel van Guernsey. Wat we ervan geleerd hebben is dat het altijd waard is om door te zetten en nóg mooier is dat als je stug doordouwt er geen probleem onoplosbaar is. Dit lijkt ons een goed motto om mee verder te gaan.

Samen hebben we het trouwens supergoed gerooid. We hebben geen moment gehad dat de boot te klein was, terwijl je toch continu op elkaars lip zit. Natuurlijk knetterde het wel eens, maar dat luchtte gelijk heerlijk op. Op het zeilvlak stonden we samen prima ons mannetje. En dat terwijl ik voor vertrek de ballen verstand had van zeilen. Naarmate we meer mijlen onder de kiel kregen leerde ik om toch rustig te blijven wanneer ik het stiekem eigenlijk helemaal niet meer leuk vond. Het vertrouwen in de boot, schipper en mijn eigen kunnen groeiden zienderogen. Ik heb maar 3 keer geroepen (en oké, een paar keer vaker gedacht) dat ik op de volgende plaats van bestemming zou afstappen en dat Stefan maar bemanning moest zoeken. Dit voornemen draaide ik snel terug wanneer Stefan vervolgens antwoordde dat hij dan wel op zoek zou gaan naar een blonde stoot met dikke tieten...

Nu zijn we weer een beetje nerveus, maar dan voor de thuiskomst. Natuurlijk weten we hoe Nederland is en dat ons leven een heel stuk anders gaat worden dan de afgelopen drie jaar. De grote vraag is: Hoe anders en hoe zullen we reageren op alle veranderingen die op ons afkomen. Van andere ex-expats hoor je dat thuiskomen eigenlijk lastiger is dan vertrekken. We zijn benieuwd hoe het ons zal vergaan.

Dag 368, Dinsdag 2 Augustus 2005
50°48.6' N 00°05.9' W
UK / Brighton

Brighton heeft iets weg van Scheveningen met een zelfde soort pier als diegene die al sinds jaar en dag hordes toeristen naar de bekendste badplaats van Nederland trekt. Dezelfde attracties, gokhallen en kraampjes met vette happen. In plaats van zand bestaat het strand uit kiezels. Het strand is niet zo breed, dus de zonaanbidders (wij sterven het af van de kou, maar drie stralen zon is kennelijk voldoende voor sommige anderen) liggen vrij dicht langs de promenade en de weg. Net als in Scheveningen ook hier een tentoonstelling van zandsculpturen. 's Werelds grootste nog wel. Alleen jammer van de ₤6 p.p. entree(€9). Die slaan we dus maar over.

Zo zit je een jaar op je bootje zonder enige verplichtingen, zo staan de eerste afspraken alweer in de agenda (in ons geval op een kladblaadje). Afspraken met Stefan's werkgever, de tandarts, het verhuisbedrijf, sollicitatiegesprekken etc.

's Avonds pikken we een filmpje: 'The War of the Worlds' met Tom Cruise. Een vrij stompzinnige film. We hadden beter verwacht van Steven Spielberg, maar kennelijk heeft hij zijn beste jaren gehad. Jammer.

Dag 369, Woensdag 3 Augustus 2005
50°48.6' N 00°05.9' W
UK / Brighton

We gaan weer een stukje zeilen. 60 mijl om precies te zijn, bestemming Dover. Daar blijven we een nachtje liggen om de volgende dag te profiteren van de voorspelde zuidwestenwind die ons naar Stellendam zal blazen. We varen lekker, het waait niet heel hard. Op het eind krijgen we te maken met winddraaiingen, zodat we wat snelheid verliezen. Wanneer het ons allemaal te lang dreigt te gaan duren zetten we de motor erbij en om 20.00 uur varen we de jachthaven binnen.
[<< Natascha]

Dag 370, Donderdag 4 Augustus 2005
51°07.0' N 01°18.7' W
UK / Dover - Noordzee

[Stefan >>]
De laatste, zij het korte oversteek. Ik neem me voor ervan te genieten, binnenkort is het immers afgelopen. En genoten dat we hebben...

Nooit eerder was de scheepvaart zo'n zootje als op onze over-geregelde Nederlandse Noordzee. Natuurlijk vaart er een groot aantal vrachtschepen, al vormen die geen probleem omdat ze allemaal keurig de juiste verlichting voeren en zo hard in een rechte lijn varen dat het behoorlijk voorspelbaar is wat ze gaan doen. Iets minder plezier hebben we van de vissersboten. Denkend aan loszwervende boeien en allerlei restanten van visnetten die zich zo aardig in je schroef kunnen draaien, is dit toch al niet de meest geliefde groep collega-zeevaarders, maar wat ze op de Noordzee klaarspelen slaat alles.

Het begint ermee dat ze zoveel licht voeren om vissen te lokken, dat je de navigatielichten met geen mogelijkheid meer kunt zien en daarmee ook niet af kunt leiden welke kant ze uit varen. Vervolgens zitten ze alleen maar op hun fish-finder te kijken en draaien allerlei willekeurige rondjes om de school gewenste vissen te volgen, dat van een eenduidige koers weinig sprake is. In zo'n geval wil de marifoon nog wel eens soelaas bieden om wat helderheid te scheppen, ware het niet dat de vissers vaak in het geheel niet reageren en als ze al reageren spreken ze geen Engels. Als klap op de vuurpijl is er eentje met een wel heel bijzondere communicatietactiek: Iedere keer als we hem denken voorbij te zijn en weer af willen vallen om terug te komen op onze oorspronkelijke koers, zet hij een stroboscooplicht aan. Wellicht is het voor ons bedoeld, misschien ook niet. Dat is helaas niet duidelijk. Feit is wel dat we door dit ge-eikel in de clinch komen met twee grote vrachtschepen, die zich weinig van het gesodemieter van die kleine kruimels aantrekken en gewoon met 20 knopen doordenderen. Iedereen die voor hun boeg komt is het haasje, zodat er voor ons niets anders opzit dan radicaal het roer om te gooien en tegen de wind in te vechten. In 20 knopen hebben we vol zeil opstaan, wat prima is op onze oorspronkelijke voordewindse koers, maar aan de wind denkt Espiritu daar toch heel anders over.

Als we na een half uur uit het gekrioel zijn ben ik inmiddels klaarwakker en heb weinig trek om opnieuw mijn bed in te gaan. Nou ja, het is de laatste nacht. We zullen er maar van genieten zolang het nog kan...

Dag 371, Vrijdag 5 Augustus 2005
51°49.2' N 04°03.1' W
Stellendam

's Ochtends om 7 uur komen we in de vaargeul naar Stellendam, waar we de sluis doorkunnen naar de jachthaven. Natascha, voor wie dit de eerste sluis in haar leven wordt, kijkt een beetje angstig naar de brug en de sluis en vraagt me wat ze moet doen. "Nou, gewoon simpel, als het groene licht aangaat varen we die sluis binnen. Je gooit vervolgens een lijn om een bolder, die je vasthoudt tot het water is gestegen naar het niveau aan de andere kant van de sluis". Dat is veel te simpel verwoord voor de matroos - wiens opleiding bijna is afgerond, alleen het hoofdstukje "sluis" staat nog open. Al met al valt het best mee en op ons gemakje motoren we de haven van Stellendam binnen. Eerst een verse appelflap van de warme bakker en dan naar bed voor een paar uur welverdiende nacht - c.q. ochtendrust.
[<< Stefan]

[Natascha >>]
Om 14.00 uur gaat de telefoon. Het zijn Stefan's ouders, of ze vandaag al mogen langskomen. Tuurlijk! Een goede reden om op te staan, een douche te nemen en de boot aan kant te maken. Een paar uur later staan ze op de kade met een fles champagne en nog meer lekkers voor de borrel van morgen. Na een lekkere hap in het restaurant van de jachthaven zijn we weer alleen. De laatste avond van de reis. Gek hoor. Een beetje zenuwachtig voor morgen zoeken we ons bedje op.

Dag 372, Zaterdag 6 Augustus 2005
51°49.2' N 04°03.1' W
Noordzee - Aankomst Scheveningen!!!

En dan gaat het allemaal heel snel. We hebben iedereen verteld dat we tussen half 2 en 2 uur in Scheveningen verwachten aan te komen, dus we staan vroeg op. Om 7 uur tuffen we de jachthaven uit. Om 8 uur zijn we door de sluis en om 9 uur laten we het kanaal richting Stellendam achter ons. Een uurtje later passeren we de ingang van de haven van Rotterdam en zodra we de hoek van de Maasvlakte om zijn zien we Kijkduin en Scheveningen al liggen. Wat leuk om de Nederlandse kust eens van deze kant te bekijken. In tegenstelling tot gisteren schijnt vandaag de zon. Mazzeltje! Het waait harder dan voorspeld, met 25 knopen ruime wind vliegen we op Scheveningen af. O jee, we dreigen veel te vroeg aan te komen! We zetten een rif in het grootzeil en rollen de genua een flink stuk in. Maar als het zo hard waait kun je zeil minderen wat je wilt, die boot blijft toch treinen. Dan maar een SMS "to all": "Het wordt waarschijnlijk een half uur vroeger". Daarmee veroorzaken we een boel stress bij de inzwaaiers, gezien het grote aantal reacties met het verzoek de zeilen te strijken of nog maar een rondje te varen.

Uiteindelijk valt het mee en weten we toch voldoende snelheid te minderen. In de verte zien we al een boel figuurtjes op het havenhoofd staan. We zwaaien, er wordt terug gezwaaid. Het is niet te zien naar wie we allemaal zwaaien. De spanning stijgt. Vlak voor het havenhoofd moeten we zo meteen een gijp maken. Ik betwijfel of ik mijn hoofd bij de les kan houden met zoveel publiek. De poppetjes worden steeds groter, er wordt geroepen en we zien spandoeken. Wat gaaf! En wat is het druk op de pier! En wij maar zwaaien. Dan roept Stefan: "Gijpen, nu!" Zo op een paar meter afstand van de zwaaiende massa, fabriceren we door alle spanning een de meest knullige gijp in onze zeilcarrière, maar dat mag de pret niet drukken. Eenmaal de haveningang invarend, kunnen we iedereen vrij duidelijk onderscheiden. We kunnen niet wachten tot we aan de kade liggen. De genua wordt ingerold, motor gestart en even later het grootzeil gestreken. Stootwillen en landvasten worden vastgeknoopt. Luid toeterend varen we binnen. Beetje asociaal, maar dat mag na een wereldreis. Terwijl iedereen van de pier naar de jachthaven loopt, zoeken wij een plekje om aan te leggen.

Zodra de boot vastligt weten we niet hoe snel we van de boot moeten afkomen. Traantjes, omhelzingen, felicitaties, bloemen en champagne... Dit is een prachtig moment. Tegelijk ook het einde van onze fantastische reis. Dat maakt het dubbel, maar blijheid en opluchting overheersen. "We hebben het hem toch maar gelapt! Dit avontuur samen tot een goed einde gebracht. Dit neemt niemand ons meer af!!!"

Bedankt Espiritu en bedankt iedereen die het afgelopen jaar met ons meegeleefd heeft.
[<< Natascha]

Enkele foto's met dank aan Ab van Eden & Ton Verweij

WORDT NIET MEER VERVOLGD!


| Webstats | Mail Espiritu E-mail Espiritu | Contact | Sponsors | Links |

Copyright © 2003-2005 Stefan en Natascha Verweij.
Web site design and maintenance, a service from Hollandia Home Services Pte Ltd

Blue Sea