Dag 99, Zaterdag 6 November 2004
Richards Bay (Zuid-Afrika)
GPS: 28° 47.0' S 32° 04.0' E
[Natascha >>]
Ek verstaan net 'n bietjie
Afrikaans en dit is natuurlik maklik. Ons is gister gearriveer in
Suid-Afrika, in die sonskyn-en-braaivleis-land. Ons sulle hier twee
maande syn. In 'n neutedop het Suid-Afrika fantastiese wildtuine,
skitterende wandelpaade, strande en nog baie meer. En Suid-Afrika
is nie duur nie!
Leuk hoor, dat Afrikaans, ofwel: "Baby
Dutch". Als er langzaam gesproken wordt, kunnen wij het aardig
verstaan (en vice versa, dus oppassen met roddelen). Lezen is nog
makkelijker. Stefan heeft een autoblad gekocht dat heet "Plesierwiele"
(Hij moet toch een beetje bijblijven en vast bedenken wat voor auto
hij straks in Nederland weer wil hebben...). Je lacht je rot. Zo
wordt bijvoorbeeld het acceleratievermogen van de nieuwe BMW M5
als volgt beschreven: "Los die rem, trap die plesierlepel weg,
en dit voel asof iemand 'n vuurpyl onder jou agterstewe aan die
brand gesteek het" Of de Mini Cooper cabrio: "Met afslaandakke
wat die wind deur jou hare laat kielie…" Geweldig toch?
Vandaag hebben we de boot de boot gelaten,
die troep ligt er morgen ook nog wel. Toen we om 11.30 wakker werden
hebben we als eerste een lunchtentje met John en Verona (die 's
ochtends waren aangekomen) opgezocht. Stefan heeft het al dagen
over een grote Griekse salade, een sappige steak en frietjes, dus
dat werd het! Zes flessen wijn later, kwamen ook Clive, Anne-Marie,
Shaun en Clair erbij en... was het tijd voor een borrel en de rugbywedstrijd
Zuid-Afrika - Wales...
Van wijn stapten we over op tequila. Het werd
een gezellige boel en een kleine reünie: Pete (diegene die Sue over
de zo geweldig geholpen heeft toen haar man Bob op hun boot Carefree
was overleden) en zijn vrouw waren er ook en we maakten kennis met
een ouder Duits stel van de boot Stella Maris, die we niet kenden,
maar wel over de radio gehoord hadden.
Om een uurtje of 11 ging bij John, die vannacht
nauwelijks had geslapen, het licht uit. Eén uurtje slaap en vervolgens
tien uur wijn en tequila, zorgden ervoor dat hij aan een kant ondersteund
door Stefan en aan de andere kant door Anne-Marie, afgevoerd werd
naar zijn boot. "Maar hé, hoe krijgen we die 100 kilo nu óp
die catamaran??" Na enig getrek en gesleur voor de minder elegante,
edoch zeer effectieve manier van het bootsmansstoeltje gekozen:
Zijn benen erin gewurmd, de spinnakerval aangeklikt en... lieren
maar...!!!
Dag 100, Zondag 7 November 2004
Richards Bay (Zuid-Afrika)
GPS: 28° 47.0' S 32° 04.0' E
Vandaag zijn we een stuk actiever dan gisteren.
Wanneer John weer onder de levenden is (hij herinnert zich niet
hoe hij gisterenavond terug op zijn boot is gekomen) nemen we met
z'n vieren een taxi naar het centrum. In een internetcafé downloaden
we een enorme berg e-mailtjes (leuk!!) en mailen ons laatste verslag
en foto's voor de website naar Eugène. Ook mailen we weer een lading
foto's naar Yacht Vision. Voor diegenen die het nog niet weten:
Het magazine Yacht Vision (van het gelijknamige TV programma) publiceert
iedere maand een artikel over ons reilen en zeilen. Volgens onze
trouwste fans - namelijk ouders en zussen - zien de artikelen er
iedere maand prachtig uit. Dusse...als je in een boekhandel bent...
We kopen een enorme berg boodschappen en eten
een hamburger in een van de populaire Zuid-Afrikaanse food-ketens.
's Middags krijgt Espiritu een grote beurt. Nu we weer genoeg zoetwater
hebben, soppen we kastjes uit, spoelen het dek eens goed af en verwijderen
roestplekken totdat de boot er weer een beetje uitziet als toen
we uit Singapore vertrokken.
Zodra we een goed weather-window van minimaal
12 uur hebben - dat wil zeggen liefst zuidoost, maar in ieder geval
géén zuidwest - vertrekken we naar het 90 mijl zuidelijker gelegen
Durban. Het leek er even op dat we morgen zouden kunnen vertrekken,
maar er schijnt toch een koufrontje door te komen. Rustig afwachten
dus...
Dag 101, Maandag 8 November 2004
Richards Bay (Zuid-Afrika)
GPS: 28° 47.0' S 32° 04.0' E
We gaan vandaag verder met schoon schip maken.
Het is verleidelijk om niet een autootje te huren voor een mooie
dagtocht. De omgeving moet prachtig zijn en het wemelt hier van
de wildparken. Maar nee, wij komen niet verder dan Tuzi Gazi Marina
en werken ons, zoals veel andere yachties, het apezuur (hebben jullie
al medelijden? Vast niet!). Er is een tijd van werken en van vakantie
vieren en voordat we vanaf 21 november met Marjon en Martin op pad
kunnen, moeten we nog flink wat klussen afkrijgen. Het meeste kunnen
we echter pas in Durban (laten) doen en we hopen dan ook dat er
snel een goed weather-window komt. Zoals het er nu bij staat, kunnen
we morgenmiddag vertrekken. Als we aan het eind van de middag vertrekken,
komen we de volgende ochtend in Durban aan.
Ook hard aan het werk aan hun boot Sterling,
zijn Huigje en Nick uit Urk. Drie dagen nadat ze uit Cocos Keeling
waren vertrokken, kregen ze (een niet voorspelde) 50 knopen wind
om hun oren. Gescheurd grootzeil, oog uit genua gescheurd, een kapotte
autopilot en overspoeld door een breker van 15 meter...Wat een pech!
's Avonds komen Huigje en Nick bij ons op
de borrel. Zij hebben jarenlang in Taiwan en Zuid-Korea gewoond
en we hebben wat ervaringen met Chinezen zitten uitwisselen. In
2001 zijn ze uit Nederland vertrokken en blijken ook Jan Gerrit
(JG) en Chantal van Pinical
te kennen, die vorig jaar december bij ons in de RSYC (Republic
of Singapore Yacht Club) lagen. Geweldige avond hebben we met hen
gehad! Na een wereldomzeiling van twee jaar zijn JG en Chantal in
oktober weer in Nederland aangekomen. Tsja, voor hen zit dit prachtleventje
er weer op en om af te kicken struinen ze nu jaloers de websites
van zeilers die onderweg zijn af.
Nu we het toch over medezeilers hebben, kijk
ook eens op de mooie website van Helga en René die met hun Vagebond
een paar maanden eerder dan wij vertrokken zijn, maar dan uit Nederland.
Al sinds onze voorbereidingen mailen we met elkaar over het wel
en wee (overwegend "wel") op en met een boot. De herkenningen
zijn iedere keer weer groot.
Dag 102, Dinsdag 9 November 2004
Richards Bay (Zuid-Afrika)
GPS: 28° 47.0' S 32° 04.0' E
Vanmiddag vertrekken we naar Durban………toch?
Om uit te klaren moeten we naar het centrum. We krijgen een lift
van een zeilerskoppel dat hier op hun boot woont en gaan weer naar
"de Boardwalk" het centrumpje van Richards Bay. Mooi,
kunnen we meteen de berg e-mailtjes die we hebben voorbereid wegsturen.
Als we 's middags weer in de haven zijn, lopen
we Clive tegen het lijf die ons vertelt dat vandaag vertrekken toch
niet zo'n goed plan is. Inderdaad voelen we dat er ineens een aardige
zuidwestenwind is opgestoken. Toch niet vertrekken dus, maar morgenmiddag
zou moeten kunnen...
...volgens de weerkaarten...
...en goeroes...
...en Chris...
...maar je weet het nooit hier in Zuid-Afrika...
We zijn dan al wel uitgeklaard, maar als we
binnen 36 uur vertrekken is er niets aan de hand. Ach, we zijn in
principe klaar om te vertrekken. Kwestie van een paar spullen zeevast
zetten en we kunnen los. We zullen zien.
Voor nu vinden we het wel een goed plan om
een borrel bij Huigje en Nick te gaan drinken. Het wordt weer erg
gezellig en we belanden uiteindelijk bij de Thai voor een heeeele
pittige curry-maaltijd. "Doe maar spicy" zeiden wij, want
wij hebben immers in Azië gewoond...Pfoe, wij dachten dat we wel
wat gewend waren, maar onze smaakpapillen vertelden ons na 3 maanden
wat anders.
Dag 103, Woensdag 10 November 2004
Vertrek uit Richards Bay (Zuid-Afrika)
GPS: 28° 47.0' S 32° 04.0' E
Om half zeven worden we wakker omdat er op
de boot wordt geklopt. Huh?? Het is Shaun die ons meldt dat ze nu
gaan vertrekken.
"Nu?"
"Ja nu"
"En Just Jinks en Bedouïn?"
"Ook nu"
Oké, dat is dan duidelijk. Wat doen wij? Stefan
loopt met zijn slaperige hoofd naar onze Zuid-Afrikaanse vrienden
om polshoogte te nemen. Voor het geval dat wij zo meteen ook gaan
vertrekken, begin ik met mijn ogen half open aan de afwas. Wanneer
ik twintig minuten later alles zover heb opgeruimd dat we kunnen
vertrekken, komt Stefan weer terug. "We vertrekken vanmiddag
pas!!!"
Shit, zijn we voor niets uit ons bedje gekomen!
Clive en Chris vertrekken wel nu, omdat zij rechtstreeks door willen
varen naar East-London (waar Clive woont en Chris & Mandy hun
ouders gaan bezoeken). Omdat East-London een stuk verder is, is
daarvoor een weather window van minstens drie dagen nodig. Voor
vrijdagavond is er een zuidwester voorspeld, dus ze moeten nu weg.
Voor Just Jinks en ons maakt het niet zoveel uit wanneer we vertrekken
omdat het maar zo'n veertien uur naar Durban is. Het is beter om
aan het eind van de middag te vertrekken, zodat we 's ochtends vroeg
in Durban aankomen. Als we nu gaan, komen we daar in het donker
aan. Dus...we vertrekken vanmiddag om zes uur, samen met Just Jinks.
Dag 104, Donderdag 11 November 2004
Aankomst in Durban (Zuid-Afrika)
GPS: 29° 52.0' S 31° 03.0' E
Het wordt een heftig nachtje. Het feit dat
we 25 knopen halve tot aan de wind hebben is al niet fijn, maar
met de venijnige golfslag - als gevolg van wind tegen stroom - heeft
Espiritu meer weg van het schip van de Efteling. Confused waves
noemen ze dat. Nou, ik vraag me af wie er nu meer confused is, de
golven of ik. Mijn emmertje en ik zijn onafscheidelijk!
's Ochtends babbelen we met Just Jinks over
de VHF en John vraagt of wij ook al zoveel walvissen hebben gezien.
Hij heeft er vanmorgen toch zeker al twintig geteld. Huh? "Nou,
nee" antwoordt Stefan, "ik sliep en Natascha had wacht,
maar die heeft geen walvis gezien". Toch wel een beetje jaloers,
gaan we nu actief op de uitkijk en jawel hoor, even later zien we
in de verte twee enorme staarten uit het water steken. Dat zijn
de eersten! Dan roept Stefan: "Snel, ik zie er een paar voor
de boeg!" Dat is niet overdreven want op een paar meter van
ons vandaan zwemmen twee enorme exemplaren. En dan komen ze rakelings
voor de boeg langs, het lijkt wel of we ze gaan rammen (of zij ons
liever gezegd)! Nee toch!! Als een speer schakel ik de autopilot
uit en neemt Stefan het stuurwiel op de hand om uit te wijken. Die
beesten zullen toch niet zo dom zijn om tegen ons aan te knallen???
Dat klopt, want ineens duiken ze naar beneden en zien we ze niet
meer. Pfiew!!!
Moe komen we 's ochtends om acht uur aan in
Durban Marina, een mega-jachthaven met meer dan 500 ligplaatsen.
We hebben ontzettende mazzel want we krijgen een plekje direct bij
de ingang van Point
Yacht Club. We worden verwelkomd door havenmeester Henk, een
Nederlander. De tweede al, want de havenmeester in Richards Bay
was ook een Nederlander.
De jachtclub - met gratis internet - ligt
middenin het centrum van Durban en op steenworp afstand vinden we
alles wat we nodig hebben: Winkels met marine-onderdelen, een wasserette,
een supermarkt, een autoverhuurbedrijf, noem maar op. En om de hoek
ligt het strand, wat overigens een kitesurfers paradijs schijnt
te zijn. Maar...eerst moeten er een aantal klussen af!
In het gezellige visrestaurant van de jachtclub,
vieren we dat we weer in een nieuwe stad zijn aangekomen. We verbazen
ons iedere keer weer hoe snel we ons op een andere plek thuis voelen
en het gemak waarmee we contacten opdoen.
|
