 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Waar ben ik? > Verslagen
>februari 2004
> |
|||
|
|||
Februari 2004
De RSYC staat bekend als een onrustige jachthaven. Dit vanwege de grote golven, veroorzaakt door buurman Ferry Terminal, die de grote jachten zo nu en dan als rubberbootjes heen en weer laat schommelen. Wanneer je niet al te ver van de stad wilt zitten, is de RSYC echter de enige optie, dus nemen we dit geschommel maar voor lief. We worden er 's nachts al niet meer wakker van, maar wel vergeten we nogal eens onze spullen op te bergen, zodat er regelmatig een asbak of glas door de boot heenvliegt. Gisteren sloeg echt alles! Toen we na een douche bij de boot terugkwamen,
lagen de tv en dvd speler op de vloer en de magnetron in de gootsteen.
Gelukkig hadden ze deze zeewaardigheidstest doorstaan, er was niets
kapot en alles werkte nog. Ook de grote rubberen schok-absorbeerders
("snubbers" in het Engels, maar weet er geen goede vertaling
voor. Ze vangen in ieder geval de schokken op de landvasten op)
van 90 dollar per stuk, hingen binnen de kortste keren doormidden.
Na drie maanden is de stand: 3 gebroken snubbers en 4 gebroken landvasten!
We hebben nu maar voor de zekerheid alle landvasten dubbel uitgevoerd
en checken ze regelmatig. [Natascha] Diegenen die het principe van hefboomwerking begrijpen, kunnen zich er misschien iets bij voorstellen hoe het voelt om een klusje in de top van een 17 meter hoge mast te doen bij dit soort golfslag. Ik heb geen last van hoogtevrees, maar op zo'n moment concentreer ik me toch liever op mijn eigen kleine wereldje dan op het spectaculaire uitzicht. Ellendige veerboten! Hebben zeker nooit geleerd om langzaam een haven binnen te varen. Waarschijnlijk vermaken ze zich uitstekend om die joker die daar in de top van zijn mast hangt. Grappig hoor!
[Stefan] We hebben onze duikuitrusting nog wat uitgebreid. We hadden ieder al een eigen set, maar omdat we altijd naar onze duikbestemmingen vlogen hebben we nooit duikflessen en loodgordels aangeschaft. (Ik ga op vakantie en neem mee: 4 kilo lood!) Met als argument "back-up voor de belangrijkste apparatuur" kochten we een derde trimvest en automaat. Deze laatste kunnen we dan ook, gekoppeld aan een duikfles, op 5 meter laten hangen, mochten we in geval van nood door onze lucht heenraken. Zo zuinig als we zijn op dit moment, waren we op zoek naar 2e hands spullen, die we vonden bij een ervaren, maar totaal onbetrouwbaar Chinees handelaartje (bestaan er uberhaubt eerlijke?) Hij probeerde ons flink af te zetten en heeft dat waarschijnlijk ook gedaan, maar zijn spullen zagen er goed onderhouden uit. De tanks (gekocht van een andere cruiser), moeten nog even herkeurd worden, voordat we deze vier 200 bar-bommen aan boord hijsen. Geen zin in onaangename verrassingen. Onze mini-duikwinkel is straks compleet met de draagbare 220 volt duik compressor die we nog van plan zijn te kopen, zodat we onze flessen ook op de meest afgelegen plekken kunnen vullen. Moet wel die generator blijven werken!! [Natascha] |
|||
|
|
|||
Nu
we het toch over de mast hebben, tijdens de tocht van Hong Kong
naar Kota Kinabalu zagen we de antenne van de marifoon steeds voorbij
zwiepen, maar gek genoeg zag niemand het zitten om de mast in te
klimmen en het ding weer vast te zetten. Het vervangen van de marifoon
laatst (die waarschijnlijk net zo oud als de boot was) was een makkie,
maar de antenne was een ander verhaal. De kabel zit er nog wel,
maar de plug niet meer. De uitdaging is nu om de plug weer aan de
kabel te solderen. Ik ben nooit een kei in solderen geweest en had
er dus ook geen behoefte aan om dit op de meest ongemakkelijke plaats
van de boot te gaan proberen. Maar John had wel zin in een uitdaging
en voor een bier zou hij wel die mast inklimmen. Ga gerust je gang
John en je bent een held als het je lukt!
