Dag 348, Woensdag 13 Juli 2005
37°44.4' N 25°40.0' W
Vertrek uit São Miguel / Azoren
[Stefan >>]
Na precies 4 weken verlaten we de Azoren. Uitgezwaaid door de bemanning van Aeolus, Sea Beryl en Stentor (die alledrie morgen vertrekken), varen we om twee uur de jachthaven uit. Vlot hijsen we het grootzeil en de genua. Er staat een flinke bries met valwinden, variërend van 10 tot 25 knopen. Niet iets waar de autopilot echt raad mee weet dus ik neem het roer over. KNAP!!! Verschrikt kijken we elkaar aan. Wat is dat nu weer? Shit, de stuurketting is gebroken. We zitten nog maar 1,5 mijl van de haven vandaan en ook al werken zowel de autopilot als de windvaan buiten de stuurketting, is het geen prettig idee nog 850 mijl zonder te zitten. Terug dus maar. We lijken Bertus wel...
Op de autopilot sturen we met +10 en -30 naar binnen. Zeiltjes naar beneden en op de motor kan ik de boot met de noodhelmstok goed sturen. De havenmeester geeft ons ons oude plekje terug en daar liggen we dan weer. Aan het werk. De ruimte van de stuurketting is niet het meest prettige hokje in de boot. Donker, halfnat, en zo krap dat ik me slechts op mijn rug liggend een stukje naar binnen kan wurmen. Net genoeg om bij de spanners te kunnen om de zaak te demonteren. De stuurketting is zo vastgeroest dat de schakeltjes nauwelijks meer willen bewegen. Tja, en wat niet buigt zal barsten. Hetgeen gebeurd is. Gelukkig hebben de spanners nog genoeg ruimte om de ketting straffeloos met een schakeltje in te korten zodat we niet op zoek hoeven naar een nieuwe.
Drie uur later is het euvel gefikst en voor de tweede keer tuffen we, uitgezwaaid door onze vrienden de haven uit. Zeilen omhoog en weg zijn we. Op naar het 850 mijl verderop gelegen Spaanse La Coruña. Met 20 knopen aan de wind gaan we al direct vrij heftig van start. Buiten is het beter vertoeven dan binnen. Ter voorkoming van zeeziekte houden we het vanavond simpel en warmen een blik ravioli op, ondanks de heerlijke voorraad verse groenten en vlees.
[<< Stefan]
Dag 349, Donderdag 14 Juli 2005
38°05.8' N 24°11.1' W
Noord-Atlantische Oceaan[Natascha >>]
'Liefje', hoor ik ver weg, 'het is tijd'. Een blik op mijn horloge vertelt me dat het bijna elf uur is. Ik heb helemaal geen zin om uit dit heerlijke warme nestje te komen. Voordat ik het weet schuift Stefan achter me de slaapzak in en moet ik er toch aan geloven. Het is elke keer weer moeilijk als je uit je diepe slaap gerukt wordt. Wazig kijk ik voor me uit en trek al balancerend mijn kleren aan. 'Doe ook je zeilbroek en jack aan', zegt Stefan, 'het is fris'. Wanneer ik een beetje bijgekomen ben steek ik mijn hoofd buiten het luik.
Het is pikdonker, de maan en sterren houden zich schuil achter een dik pak wolken. Wel lekker, die frisse lucht zo in mijn gezicht. Ik tuur de horizon af, geen schepen te zien. Hopend dat dit zo blijft installeer ik me met een tijdschrift in de kajuitingang, mijn favoriete plekje. Je zit hier beter beschut dan in de kuip en ik kan makkelijk de instrumenten in de gaten houden. Espiritu baant zich een weg door de golven. Mijn maag protesteert een beetje en ik neem een stuk brood tegen de misselijkheid. Dat helpt. Voor de zoveelste keer bedenk ik me dat nachtwachten toch echt het meest vervelende onderdeel zijn van een passage. De wind draait iets en ik loef wat op. Het is belangrijk dat we zo hoog mogelijk aan de wind blijven varen, willen we La Coruña halen.
Na de zoveelste keer op mijn horloge gekeken te hebben, komt het eind van mijn wacht in zicht. Nadat ik het logboek heb bijgewerkt maak ik Stefan wakker. 'Het is twee uur', zeg ik zachtjes terwijl ik hem wakker schud. Er klinkt gekreun van onder de slaapzak. 'Ik weet hoe je je voelt, maar over 2,5 uur mag jij weer'. Met een voldaan gevoel kruip ik in de warme slaapzak en val direct in slaap.
We zijn beiden wat katterig en slapen ook overdag veel. Uitgebreid koken is nog steeds te veel gevraagd. Sowieso hebben we niet zo'n trek, zodat het 's avonds bij een pastaatje pesto blijft. De eerste dag leggen we 150 mijl af.
Dag 350, Vrijdag 15 Juli 2005
39°33.0' N 21°33.0' W
Noord-Atlantische Oceaan  Zoals tijdens iedere passage houden we via de korte golf radio dagelijks contact met medezeilers die zich op dat moment in onze buurt bevinden. Dat 'in de buurt' is een ruim begrip. Er kunnen soms honderden mijlen afstand tussen zitten. Toch geeft het een goed gevoel dat je niet helemaal only the lonely in je schuitje op de oceaan ronddobbert. We noteren elkaars posities, nemen de weersvoorspellingen door, denken mee bij eventuele problemen en babbelen verder over van alles en nog wat. Sinds de oversteek naar de Azoren luisteren we iedere dag naar het Hollandse netje (door Stefan 'de klaaglijn' genoemd, want als zeilers ergens goed in zijn dan is het klagen over het weer).
Er komen hier vrij veel walvissen voor. Van de Pooh hoorden we een paar dagen geleden over de radio een spectaculair verhaal. Een walvis kwam vlak naast hun boot aan de oppervlakte, waarbij het spuitwater in het gezicht van de bemanning terecht kwam! Michaela van de Green Saga meldde vandaag enthousiast dat er op 20 meter van hun boot een walvis nieuwsgierig naar boven kwam, onder de boot doordook en weer aan de andere kant boven kwam. Tot op heden hebben wij in deze wateren wat dat betreft nog geen geluk gehad (wel in Zuid-Afrika). Alhoewel, het blijft risicovol zo'n gevaarte vlakbij je boot. Zo las ik laatst een verhaal over een scheepje dat zeilde voor de Australische kust, toen er ineens een 10 meter lange humpback whale besloot zich bij de bemanning aan te sluiten. Hij kwam pal langs bakboord boeg aan de oppervlakte, sprong uit het water en ramde het voordek, waarbij zowel de mast als verstaging braken. Geen gewonden, wel een schadepost van zo'n USD 20.000. Schade aan de walvis is onbekend.
We leggen vandaag een afstand van 145 mijl af. Niet slecht, gezien het feit dat we nog steeds hoog aan de wind varen in 20 knopen wind. Onze magen zijn inmiddels weer aardig aan het ritme gewend en met veel smaak verorberen we 's avonds een pan nasi.
Dag 351, Zaterdag 16 Juli 2005
40°21.9' N 18°40.0' W
Noord-Atlantische Oceaan De wind is gezakt naar een meer comfortabele 12 tot 15 knopen. Met een rif minder in het grootzeil en minder overspattende golven is dit een stuk aangenamer zeilen. Daarbij laat zich heel voorzichtig een waterig zonnetje zien. Dat gaat de goede kant op. De voorspelling is dat de wind na vandaag nog verder inzakt, wat waarschijnlijk betekent dat de motor aan zal moeten. Dat is dan weer niet zo goed, maar voorlopig klaag ik niet. Even rust aan boord.
We schuiven 140 mijl verder op richting ons doel en hiermee zijn we over de helft. We kunnen weer aftellen.
 Dag 352, Zondag 17 Juli 2005
41°36.0' N 16°07.0' W
Noord-Atlantische Oceaan
Het waait tussen de 8 en 10 knopen. Behalve enkele uurtjes motoren vannacht, zeilen we de hele dag, deels met spinnaker. Het is een heerlijke dag. Espiritu glijdt soepel door het water. Ik bak broodjes en maak soep. Wanneer 's middags de zon vol doorbreekt en de borrelhappen tevoorschijn komen, kunnen we ons geluk niet op. De CD-speler gaat aan en de truien uit.
De hemel is prachtig blauw met hier en daar een rond wit wolkje. De zon schittert in water. We wanen ons terug in de tropen. Ogen dicht, spinnend als een poesje in de zon, denk ik aan de regel die ik vanmiddag in een zeilblad las: 'Don't dream your life, live your dream!
[<< Natascha]
Dag 353, Maandag 18 Juli 2005
42°48.4' N 13°34.0' W
Noord-Atlantische Oceaan[Stefan >>]
De wind laat het de hele dag afweten, een enkele oprisping daargelaten. Het ene moment is het helemaal niets zodat de motor aangaat en we een rif in het grootzeil zetten om het klapperen te voorkomen, even later hebben we halve wind en kan het grootzeil weer omhoog en drie uur later draait hij naar ruim wat om een spinnaker vraagt. Ja ja, hij is weer gemaakt en nu gaan we proberen hem in één stuk naar de overkant te brengen. Wanneer de wind weer terugdraait naar half en toeneemt tot 16 knopen halen we de spinnaker weer naar beneden en varen we op de gewone zeilen verder.
 Niet voor lang want om 11 uur 's avonds zakt hij helemaal in en moet de motor er weer bij. Al met al een hoop werk voor weinig mijlen, slechts 135 vandaag. Rustig is het wel, wat Natascha's humeur en daarmee de culinaire inspanningen ten goede komt. Mits het niet te lang duurt klagen we dus maar niet.
Dag 354, Dinsdag 19 Juli 2005
43°40.4' N 10°46.0' W
Noord-Atlantische OceaanMet de Iridium telefoon doen we een belletje naar Natascha's moeder die vandaag jarig is. Hartelijk gefeliciteerd en binnenkort kunnen we je echt feliciteren!
Precies zoals voorspeld draait om 5 uur 's ochtends de wind naar het noorden. Vervolgens verder naar het noordoosten, waarbij hij langzaam in kracht toeneemt. Eerst hebben we nog een aangename 10 knoopjes, daarna stijgt hij door tot een iets minder aangename 20 knopen, om door te schieten naar een ronduit miserabele 28 knopen zodra we Kaap Finistere naderen. Kapen zorgen vaak voor een ruige zee vanwege op elkaar botsende lucht- en zeestromen, die zorgen voor een uitvergroting van de hoeveelheid wind of hoogte van de golven. Deze kaap is hierop geen uitzondering. De lange oceaandeining verdwijnt als sneeuw voor de zon en maakt plaats voor een regelrechte kotsbak van een zee. Espiritu krijgt ervan langs van golven van alle kanten, hoog en kort op elkaar. Ideaal om aan de wind tegenin te hakken. Niet dus. Om het feest compleet te maken krijgen we nog een knoop stroming tegen zodat we de geschatte aankomsttijd langzaam op zien lopen van 12 naar 3 uur 's nachts.
Zoals wel vaker heeft Neptunes een aardigheidje in gedachten, net als het je niet uitkomt. Ineens doemt vlak voor de boot een trosje oranje boeien op, waarschijnlijk verloren door een visserschip. We lijken net bovenlangs te gaan dus ik doe niets. Afvallen gaat waarschijnlijk niet meer op tijd en verder oploeven vergroot het risico dat we stil vallen zodat de golven ons er alsnog bovenop zetten. En net als we er bijna langs zijn worden we verrast door een enorme golf die Espiritu pal op de boeien doet landen. Ik zie ze niet achter ons vandaan komen en met de snelheid gereduceerd tot 2 knopen weet ik wel hoe laat het is. Lekker, hoe krijgen we deze troep er nu onderuit?
Door de wind draaien en de boot achteruit laten drijven? Helaas, geen resultaat. Dan de zeilen maar naar beneden en hopen dat ze uiteindelijk onder de boot vandaan komen. Jammer nog steeds niet. Ik draai het zwaard omhoog zodat ze makkelijker los kunnen komen en tot mijn schrikt loopt dat vast. Waarschijnlijk heeft een lijn zich tussen het zwaard en de zwaardkast gewurmd met als bonus dat de boeien nu zeker stevig onder de boot zijn verankerd. Er zit niets anders op dan dat ik het water in moet. Natascha kijkt me verschrikt aan. "In deze kou? Met deze golven?" Net als ik mijn duikpak tevoorschijn haal hoor ik een schreeuw vanuit de kuip: "Daar gaan ze!" Tot mijn grote opluchting zie ik de twee grootste boeien wegdrijven. Mooi, dat scheelt mij een nat avontuur. Daarmee zitten er nog steeds vier kleintjes vast, maar die kunnen we wel hebben. Het zwaard geeft alleen nog steeds geen krimp. Gelukkig had ik het pas 30 cm omhoog gedraaid, waarmee we nog steeds 2,40 meter steken. Moet genoeg zijn om aan de wind verder te varen.
We krijgen Espiritu weer redelijk aan het lopen, al halen we slechts 5,5 in plaats van 6,5 knoop. De autopilot corrigeert ook naar bakboord, terwijl hij normaal gesproken op deze koers iets naar stuurboord moet corrigeren. Twee indicaties dat het toch nog niet helemaal lekker zit. Laat maar gaan, het is nog maar 25 mijl en morgen duik ik er in de haven wel onder om alles netjes op orde te krijgen. Na nog een uurtje lopen we ineens weer 6,5 knoop en stuurt ook de autopilot normaal. Kennelijk zijn we onze verstekelingen alsnog kwijtgeraakt. Nu morgen alleen nog naar dat zwaard kijken.
Als ik mijn wacht overgeef aan Natascha komen we iets in dekking van de landtong boven La Coruña, waarmee zowel wind als golven iets afnemen en we voldoende hoogte kunnen lopen om de haven te halen zonder een slag op te moeten kruisen. Als ik wakker word is Natascha al druk aan het navigeren om de haven aan te lopen. Ik blijf nog even lekker in mijn bed liggen om de stuurvrouw niet in haar werkzaamheden te storen. Met resultaat. Een uurtje later lopen we het kanaal van La Coruña binnen. Motortje aan (gelukkig inderdaad geen achtergebleven lijnen) en gezapig hobbelen we om 2 uur 's nachts naar binnen. We willen in eerste instantie voor anker maar worden snel op andere gedachten geholpen door een jongen van de jachthaven die ons in zijn motorbootje tegemoet komt. Hij heeft een plekje, wil onze lijnen wel aannemen en rept zelfs over warme douches die nog open zijn. Oké, verkocht.
[<< Stefan]
Dag 355, Woensdag 20 Juli 2005
43°40.4' N 10°46.0' W
Spanje / La Coruña
Toen we Espiritu in Hong Kong voor het eerst betraden zat het zwaard door een hoop eendemossels en andere aangroei ook muurvast. Dat hebben we toen opgelost met het anker. Met het anker? Jawel met het anker. Eenvoudig de zwaardkast van bovenaf openen, een zware houten balk op het zwaard zetten en daar het 20 kg zware anker onzacht op laten neerkomen. Zie voor details het Hong Kong verslag.
Met hetzelfde voornemen open ik nu weer de zwaardkast en zie tot mijn verbazing dat een lullige plastic zak de oorzaak is van alle ellende. Vraag me niet hoe, maar op een of andere manier is er een plastic zak in de zwaardkast terecht gekomen. Die heeft zich met het omhoog draaien van het zwaard in het katrol vastgeklemd en wel zo vakkundig dat het zaakje niet meer voor- of achteruit wil.
De oplossing is gelukkig vrij eenvoudig. Gewoon het katrol omzeilen door met de grootzeilval het hele apparaat omhoog te takelen, zodat ik met de hand bij het katrol kan om de plastic zak eruit te peuteren. Een kwartiertje later loopt het spul weer als gesmeerd en kan ik de boel dichtschroeven. Waren alle klusjes maar zo eenvoudig.
[<< Stefan]
 [Natascha >>]
De jachthaven ligt vlakbij het centrum. Terwijl Stefan zich vermaakt met het zwaard, ga ik alvast op verkenning uit. Via een park achter de haven kom ik uit in het oude gedeelte van de stad, de 'Ciudad Vieja'. La Coruña heeft een rijke historie. Er zijn veel Romeinse overblijfselen te vinden, waaronder 'La Torre de Hércules', de oudst werkende vuurtoren ter wereld. De oude stad met haar smalle steegjes en klinkerweggetjes is mooi bewaard gebleven. Er worden allerlei kraampjes opgezet en het blijkt dat hier morgen een middeleeuwse markt is. Leuk, gaan we naartoe.
 Van de middeleeuwen stap ik in de moderne tijd en beland op het 'Plaza de María Pita' met het indrukwekkende stadhuis. María Pita speelde enkele eeuwen geleden een actieve rol in de strijd tegen en uiteindelijk de overwinning op de Engelsen en werd zo de heldin van La Coruña. Op het plein wemelt het van de restaurants en terrasjes. Het doet me aan Barcelona denken. Ook in de smalle straatjes erachter is het bezaaid met knusse eettentjes. Wat een aanbod! Op goed geluk pikken we er 's avonds eentje uit. Het blijkt een prima keuze.
[<< Natascha]
Dag 356, Donderdag 21 Juli 2005
43°40.4' N 10°46.0' W
Spanje / La Coruña[Stefan >>]
Vandaag willen we naar de middeleeuwse markt. We stappen in de bijboot en stoppen op weg naar de kant nog even bij de Laga om de floppy disk met weerbestandjes op te halen. Bij het wegvaren gebeurt er iets vreemds. Beter gezegd: Er gebeurt niets. Althans niet met de motor, wel met ons want wij drijven fijn af.
Martijn van een andere Nederlands boot is monteur en komt aangepeddeld. Hij biedt aan een handje te helpen. Na een kwartier hebben we de buitenboordmotor met kunst en vliegwerk aan de praat en loopt hij als een zonnetje. Voor de zekerheid proberen we het nog een keer. Hij start weer niet. Dit schiet niet op. We peddelen naar Espiritu om hem in de steun op de reling te hangen zodat we wat makkelijker kunnen werken. We schroeven het benzine filter en de carburateur open. Helaas zijn die beide schoon, anders hadden we het probleem namelijk gevonden.
 Martijn bekijkt de carburateur nog eens van alle kanten en daar klinkt een "pling". Wat was dat? Shit, de vlotter is eruit gevallen en ligt nu op 12 meter diepte. Nu kunnen we het wel vergeten. Hopelijk kunnen we morgen een nieuwe regelen. Voorlopig mogen we Martijn's 2 pk motortje lenen - zelf zweert hij namelijk bij zijn kano.
[<< Stefan]
 [Natascha >>]
Het is een gezellige boel op de middeleeuwse markt. In de met vlaggen versierde straten staan talloze kraampjes waar allerlei zelfgemaakte waar verkocht wordt, zoals sieraden, kinderspeelgoed, houtsnijwerk en geurkaarsen. De koopmannen zijn in middeleeuwse stijl gekleed, op straat dansen narren en maken minstrelen muziek. Alles ziet er tot in de puntjes verzorgd uit, het zou ons verbazen als dit alles alleen voor vandaag opgetuigd is. Het lijkt er meer op dat dit een rondtrekkend gezelschap is, dat van stad naar stad trekt. Een leuk initiatief in ieder geval, dat een hoop mensen trekt.
's Avonds borrelen we met de Laga-crew, dat wil zeggen: Berend, Carola en hun vier kinderen Floor, Beer, Charlotte en Olivier. Een hele boot vol. Ook zij zijn op weg naar Nederland en plannen rond dezelfde tijd als wij in Scheveningen aan te komen. We zullen tegelijk richting Noord-Frankrijk vertrekken. Zoals het er nu naar uit ziet gaan we hier zondag weg.
[<< Natascha]
Dag 357, Vrijdag 22 Juli 2005
43°40.4' N 10°46.0' W
Spanje / La Coruña [Stefan >>]
De monteur van de jachthaven denkt wel een oplossing te hebben en neemt de carburateur mee om een nieuwe vlotter te vinden. Waarschijnlijk heeft hij 's middags wel wat voor elkaar. Ik hoop het, al zie ik verdacht veel Yamaha en heel weinig Mercury. Laten we hopen dat de dealer iets op voorraad heeft.
Niet dus. Gelukkig kunnen we de kleine 2 pk nog blijven gebruiken tot we weggaan. Afhankelijk van de windverwachting waarschijnlijk morgen of overmorgen, misschien maandag. Daarna hebben we de bijboot waarschijnlijk toch niet meer nodig. In Den Haag zit de Mercury dealer om de hoek van de jachthaven en hebben we alle tijd om op het onderdeel te wachten.
[<< Stefan]
 [Natascha >>]
Niet alleen is het in La Coruñha goed toeven op cultureel en gastronomisch vlak, ook wanneer je van shoppen houdt kom je hier goed aan je trekken. Nadat ik Stefan ervan heb overtuigd dat die kapotte slippertjes echt niet meer kunnen en dat ik hem een boel geld kan besparen omdat het hier uitverkoop is, ga ik op zoek naar wat representatiefs voor aan mijn voeten. Ik kom terug met een tas waar behalve een paar schoenen nog wat topjes en truitjes in zitten. Alles was ook zóóóó goedkoop...
Vlak achter onze ankerplaats ligt het San Anton fort, vroeger gebruikt ter verdediging van de stad en als gevangenis. Nu is het een historisch museum met voorwerpen uit de prehistorie, Romeinse tijd en de Middeleeuwen. Klinkt interessant dus we kopen een kaartje. Stefan heeft na een paar minuten rondkijken zijn samenvatting al klaar. "Nou, het zijn vooral veel scherven". Hoewel er ook allerlei werktuigen uit de Steentijd, Bronstijd en IJzertijd worden tentoongesteld en er een aparte ruimte is ingericht met wapens uit de Onafhankelijkheidsoorlog, worden we jammer genoeg niet heel veel wijzer, aangezien alle uitleg in het Spaans en Catelaans is. Het is in ieder geval een mooi fort met aardig uitzicht over de haven.
's Avonds testen we weer wat van het culinaire aanbod. Dit keer smullen we van heerlijke tapa's: Gamba's, inktvis, knoflookchampignons, sardientjes en kazen.
 Dag 358, Zaterdag 23 Juli 2005
43°40.4' N 10°46.0' W
Spanje / La Coruña
Alweer de laatste dag in La Coruña en tevens in Spanje. Helaas hebben we geen tijd meer voor een bezoek aan de andere Ria's. Vanaf morgen hebben we een goed weather window om verder te gaan naar Frankrijk. Ons volgende doel wordt Camaret, bij Brest, 330 mijl hiervandaan. Het lijkt nog steeds te gaan lukken om Scheveningen op 6 augustus binnen te varen.
Het ligt hier trouwens vol met Nederlandse boten. De meesten zijn vertrekkers. Een klein beetje jaloers horen wij de verschillende verhalen met plannen aan, van rond de Middellandse Zee, rondje Atlantic of zelfs rond de wereld. We wensen iedereen in ieder geval veel plezier, onvergetelijke ervaringen en goede wind toe.
[<< Natascha]
|
