 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Waar ben ik? > Verslagen > British Virgin Islands - Azoren > |
|||
|
|||
WAT GING ER VOORAF...Dag 302, Zaterdag 28 Mei 2005
|
|||
Om 17.00 uur babbelen we met 
[Natascha >>] |
Geen idee hoe lang we er nog over gaan doen. Voorlopig is het nog steeds pet met de wind. We hebben ook vannacht de motor aangehad. Vanmorgen konden we even 2 uurtjes zeilen, maar net moest ie helaas weer aan. Tot groot ongenoegen van Stefan, aan de geluiden uit de kuip te horen. Volgens de weerkaarten zou er binnenkort toch wind moeten komen, uit het noordoosten wel te verstaan, wat hoog aan de wind varen en opkruisen zal betekenen. Jullie begrijpen het: Ik geniet nog even van de rust, ondanks dat de herrieschopper aanstaat. Een bijzondere combinatie vormen wij hoor. Wanneer we volgens Stefan lekker zeilen, mag het van mij best een tandje minder en wat ik prettig vind is voor Stefan te langzaam. In ieder geval is er altijd iemand blij aan boord.
Dag 308, Vrijdag 3 Juni 2005
28°18.2' N 57°28.2' W
Noord-Atlantische Oceaan
Stefan kreeg vannacht een hartwip toen hij dichtbij twee lichten boven elkaar leek te zien en even dacht dat er een vrachtschip recht op hem af kwam. Bleek dat het de opkomende (halve) maan was die in het midden bedekt werd door een wolk. Hij was meteen klaarwakker.
Hoe veranderlijk de Noord-Atlantische oceaan is wordt vandaag weer eens bewezen. Het waait 15 tot 18 knopen uit het noordoosten en we varen hoog aan de wind. Er staat een flinke deining waardoor Espiritu regelmatig platgedrukt wordt. Het is kermis aan boord en als we dit de eerste dag gehad zouden hebben waren we nu beiden kotsmisselijk geweest. Afvoerwater klotst terug de gootsteen in, waarna het bij de volgende zwieper over de vloer plenst. Boeken kletteren uit de rekken en iets uit de koelkast pakken staat garant voor het spelletje: "Catch me if you can". Water spuit door het gangboord, golven plenzen tegen de tent, maar wij blijven lekker droog in onze beschermde kuip. De windgenerator draait overuren en houdt samen met de wat stillere zonnepanelen de accu's fluitend op ruim 13 Volt.
In tegenstelling tot eerdere voorzichtige plannen, hebben we besloten om toch maar direct naar de Azoren te varen en geen tussenstop op Bermuda in te lassen. We willen eigenlijk vlot door om straks zolang mogelijk op de Azoren te kunnen zijn. Even doorbijten dus en hopelijk draait de wind snel naar een gunstigere richting.
Koken is overigens een hele uitdaging onder deze helling en ik ben er nog niet helemaal uit of het vanavond een pastagerecht wordt of gewoon een potje ravioli. Ik vrees het laatste. Over eten gesproken, we zijn inmiddels door het verse vlees heen en de groentevoorraad is geslonken tot aardappelen, uien, knoflook, 1 courgette en 1 aubergine. We waren van plan vandaag een hengel uit te gooien, maar omdat fileren van vis onder deze omstandigheden te riskant is voor de vingers van Stefan, stellen we dit uit tot morgen.
Trouwens, als je nu denkt dat we de rest van de trip niet meer lekker kunnen eten, nu we voor een groot deel aangewezen zijn op blikken, dan heb je het mis. Wat dacht je van zuurkoolstamppot met spekjes en, jawel, Unox rookworst? (Met dank aan Alex en Jolanda). Of een aspergeschotel met ham, eieren en gekookte aardappeltjes? Samen met wat bijvoorbeeld wat kappertjes, olijven of zongedroogde tomaten leef ik me helemaal uit met tonijn en zalm uit blik en o ja, we hebben ook nog blikjes Franse kaas en verschillende soorten paté. Yummie!
Dit brengt me ineens op een idee. Ik weet wat ik ga doen als we straks weer in Nederland zijn. Niks sales- of accountmanagement, ik ga een kookboek schrijven getiteld: "Creatief met blik".
Dag 309, Zaterdag 4 Juni 2005
29°23.1' N 56°24.2' W
Noord-Atlantische Oceaan
Doordat we moeten opkruisen en dus niet een rechte lijn naar de Azoren kunnen varen, verliezen we veel mijlen. Van de gisteren in totaal afgelegde 120 mijl, zijn we slechts 89 mijl opgeschoten in de goede richting. Een kwart verloren dus, wederom frustrerend. We zijn nu een week onderweg. Het zal er om hangen of we met Stefan's verjaardag (op 17 juni) nog op zee zitten of al op de Azoren.
Stefan heeft trek in vis en gooit vol enthousiasme 3 lijnen in het water. Dat was niet zo slim in deze condities. Al snel zitten de lijnen volledig in elkaar gedraaid. Eigenwijs hè? Hij heeft, niet overdreven, 3 uur zitten pielen om het zaakje weer uit elkaar te krijgen. Ach, zo kom je de tijd ook door.
[<< Natascha]
Dag 310, Zondag 5 Juni 2005
30°57.7' N 55°06.9' W
Noord-Atlantische Oceaan
En zo rijgt de ene dag zich aan de andere. Zolang je zeilt en ook nog eens in de goede richting, is alles oké. Zodra je door de wind op kop de koers flink moet verleggen wordt het al minder en als - zoals vandaag - bij totale afwezigheid van wind de motor aan moet wordt het pas echt saai. Omdat Espiritu nogal gevoelig is voor een juiste trim, ben ik wanneer we zeilen altijd veel bezig met de boot, steeds de snelheids- en windmeter controleren om te zien of we wel hard genoeg gaan en dan weer ijverig aan de lieren draaien om de zaak aan het lopen te krijgen. Een halve knoop meer of minder lijkt misschien niet veel, maar een halve knoop langzamer op dit soort afstanden betekent al snel 2 tot 3 dagen extra op zee.
Zoals gezegd, met de motor aan is het pas echt saai. Niet dat ik die motor iets voor de voeten wil werpen hoor. Mijn god nee! We zijn vooral erg blij dat hij het zo goed doet en toasten tijdens ieder Happy Hour op zijn welzijn. Stel je voor dat hij ermee zou ophouden, dan zou je zo een week bij de trip mogen optellen. En nog veel erger, in de afwezigheid van zon en wind zouden we een gigantisch probleem met onze energievoorziening krijgen. Dit betekent met de hand sturen, geen verlichting, geen radio's en natuurlijk geen koelkast.
Dit laatste brengt me op onze inwendige verzorging. Daarmee staat het prima! Iedere dag een koud biertje, weer of geen weer en natuurlijk brengt de koelkast een hoop lekker eten. De eerste week hadden we nog volop vlees, maar ook deze tweede week toveren we er nog salades en kaasjes uit. Dit alles met veel liefde, tijd en aandacht klaar gemaakt door Natascha, die gewapend met drie kookboeken iedere dag de kombuis induikt. Al met al hebben we pas één keer ravioli op, verder allerlei lekkere hapjes waar we normaal gesproken thuis niet vaak aan toe komen, zeker niet doordeweeks.
Ik houd me overigens verre van de kombuis omdat Natascha het leuker vindt om te koken en het dus beter doet, en ik veel te onhandig ben in het bewegen in deze keuken. Laat mij mijn gang gaan en zelfs een eitje bakken in een gematigde zee leidt tot een ware veldslag, die Natascha vervolgens meer tijd kost om op te ruimen dan gewoon zelf te koken. Sinds ik een pastasaus heb laten mislukken en de inhoud ook nog eens voor de helft achter het fornuis heb doen belanden, is het mij definitief verboden om ook nog maar iets anders te doen dan water opzetten voor koffie en thee. Eerlijk gezegd vind ik dat wel best ook. Ieder moet doen waar hij goed in is zullen we maar zeggen.
[<< Stefan]
Dag 311, Maandag 6 Juni 2005
31°41.2' N 52°38.1' W
Noord-Atlantische Oceaan
[Natascha >>]
We zeilen weer. Het waait de hele dag 12 tot 15 knopen uit het zuidwesten, wat betekent dat we een comfortabele ruime koers kunnen aanhouden. Espiritu loopt gemiddeld een knoop of 6, haar bemanning heeft alle reden tot tevredenheid.
Ik heb zin om iets lekkers te maken en blader in één van mijn kookboeken. Een cake met wortel en ananas lijkt me wel wat, maar de wortel wordt resoluut weggestemd door Stefan met de opmerking: "Worteltjescake? Je eet toch ook geen uien- of champignoncake!" Doet me ineens denken aan die mop over dat konijn dat bij de bakker komt: "Hebt u ook worteltjestaart?" "Nee" zegt de bakker. Nadat het konijn inmiddels een week lang iedere dag bij de bakker heeft gezeurd om worteltjestaart, besluit de bakker om dan maar zo'n taart te bakken. De volgende dag staat het konijn weer in de winkel. "Hebt u ook worteltjestaart?" "Ja hoor" antwoordt de bakker trots. Zegt het konijn: "Vies hè?"
Anyway, het wordt dus een ananascake, die ERRUG goed lukt. Het valt me trouwens op (en jullie waarschijnlijk ook) dat we het wel erg vaak over eten en drinken hebben. Nu móet ik zeggen dat we daar ook een groot deel van de tijd mee bezig zijn, zeker als we qua zeilen niet zoveel hoeven te doen. En weet je wat het mooie is? We komen geen gram aan. Ongemerkt zijn we toch de hele tijd lichamelijk bezig, zelfs wanneer je alleen maar zit span je bijvoorbeeld continu je buikspieren aan.
In de verte zien we een wit puntje. Dat lijkt wel een zeilboot, laten we hem eens oproepen over de marifoon. Er wordt zowaar gereageerd. Het blijkt een stel Oostenrijkers op een charter-catamaran te zijn, die voor de eigenaar moet worden overgezeild van Sint Maarten naar Kroatië. Er wordt geklaagd over het schip, dat traag is en maar matig uitgerust voor een oceaanoversteek. Een HF radio ontbreekt aan boord zodat ze geen weersinformatie kunnen ontvangen en de schipper is dan ook wat blij met onze update. Een van de bemanningsleden heeft een probleem. Omdat de oversteek langer gaat duren dan gepland, gaat hij te laat op zijn werk komen en voorzichtig vraagt hij of wij misschien een e-mail naar zijn werkgever kunnen sturen. E-mailen kunnen we niet, maar we willen best even een telefoontje plegen met de satelliettelefoon. De Oostenrijker is hoorbaar opgelucht.
Dag 312, Dinsdag 7 Juni 2005
32°34.8' N 50°36.3' W
Noord-Atlantische Oceaan
We zijn over de helft! Althans gemeten in mijlen, hopelijk niet in dagen. We denken dat de tweede helft sneller zal gaan, simpelweg omdat hoe noordelijker je komt, hoe harder het waait. Normaal gesproken dan... In ieder geval reden voor een klein feestje, waarbij we een mooi Zuid-Afrikaans wijntje uit Stellenbosch opentrekken: Een Pinotage uit 2001 van het wijnhuis "Simonsig". "Proost! Op een veilige en prettige tweede helft".
Naarmate we noordelijker komen wordt het ook steeds frisser. Overdag rondhobbelen in bikini en zwembroek is verleden tijd en ook een T-shirtje is niet meer voldoende tijdens de nachtwacht. 's Nachts is een zeilpak geen overbodige luxe (we zijn natuurlijk wel vreselijke koukleumen geworden) en de slaapzak doet weer goed werk. De zeewatertemperatuur is inmiddels afgenomen van 29 naar 21 graden. Brrr!
Dag 313, Woensdag 8 Juni 2005
34°38.0' N 49°58.9' W
Noord-Atlantische Oceaan
En of het waait! In 20 tot 25 knopen hakken we 's nachts, onder driedubbel gereefd grootzeil en een puntje genua, tegen de wind in. Slapen is er nauwelijks bij met het gestuiter over de golven en de vreselijke herrie. "Als ie het maar houdt" denk ik, wanneer Espiritu keer op keer van een golf af dendert en zich met een oorverdovend kabaal in de volgende boort. Binnen klinkt het allemaal nog dramatischer dan buiten. Iedere crash remt de boot enorm af maar ons stoere schip laat zich niet kennen en onvermoeibaar treint ze verder door de ruige nacht.
De Oostenrijkers zitten nog steeds in ons kielzog en een paar keer per dag babbelen we over de VHF. Ook zij worden aardig door elkaar gerammeld op hun catamaran, maar verder gaat alles oké. Het tekort aan slaap maakt dat we niet op ons best zijn, maar nadat we overdag een paar uurtjes hebben ingehaald, zit de spirit er weer helemaal in.
Nog 920 mijl te gaan (om 13.30 uur) en het voelt erg goed dat we de magische nog te zeilen afstand van 1.000 mijl gepasseerd zijn. Vanaf nu is het echt aftellen geblazen, we hopen er over een dag of 7 te zijn. De windvoorspellingen zijn gunstig. Een knoop of 10-15 voor de komende dagen, wat meer uit het zuiden, zodat we wat christelijkere koersen kunnen varen, lees: ruime wind. 's Middags neemt de wind af tot 15 knopen, wat al een stuk relaxter is dan 25. Als dan ook nog eens de bijbehorende golven wat af willen nemen zou het feest helemaal compleet zijn.
Dag 314, Donderdag 9 Juni 2005
35°42.7' N 47°41.1' W
Noord-Atlantische Oceaan
De Portugese Azoren archipel bestaat uit 9 eilanden die een flink eind uit elkaar liggen. De afstand tussen het meest westelijk gelegen eilandje Flores en het meest oostelijk gelegen Santa Maria is maarliefst 300 mijl. Het is nog even de vraag op welk eiland we zullen aankomen. In eerste instantie was het plan Flores, omdat dat het dichtstbijzijnde eiland is. Punt is alleen dat ze daar geen marina hebben en de ankerplaats erg onbeschut ligt, met name bij noordoostenwind. We zien het niet zitten om na ruim tweeënhalve week op zee op een klotsende ankerplaats te belanden.
Een alternatief is om rechtstreeks naar het 100 mijl zuidwestelijker gelegen Horta - op het eiland Faial - te varen, waar wel een marina is. Onze beslissing zal afhangen van de windrichting net voor de Azoren. Als we op het laatst oosten- of zuidoostenwind krijgen, gaan we naar Flores (om 100 mijl tegen de wind inhakken te vermijden). Bij alle overige windrichtingen koersen we direct door naar Horta.
Om 11.00 uur is het nog 800 mijl naar Flores en 900 naar Horta. Het schijnt momenteel trouwens één grote Hollandse feestbende te zijn daar op Horta, waar zo'n 20 boten liggen die allemaal hun veilige aankomst aan het vieren zijn. Een goede reden om die extra knoop uit de zeilen te persen, zodat we zo snel mogelijk kunnen meeproosten daar in Café Sport.
Dag 315, Vrijdag 10 Juni 2005
36°06.2' N 45°20.8' W
Noord-Atlantische Oceaan
We zitten middenin een hogedrukgebied, wat betekent lekker weer maar geen wind. Vandaag en waarschijnlijk morgen is het motoren geblazen, maar... volgens de voorspellingen komen we daarna in een lagedrukgebied en gaan we treinen! Vanaf zondag kunnen we 25 tot 30 knopen uit het zuidwesten verwachten! Dat betekent ruime wind en 7 tot 8 knopen blazen. We verheugen ons er nu al op, met name Stefan wil wel weer eens die 170 mijl per dag proberen te behalen. Dat belooft wat!
[<< Natascha]
[Stefan >>]
De hele dag ben ik al een beetje narrig omdat de motor nu alweer veel te lang aanstaat. Het kost een berg geld, een hoop herrie en het ergste, het schiet ook nog eens niet op. Waar zijn de tijden van 180 mijl per dag gebleven? Net als we van onze sundowner zitten te genieten, duikt Natascha ineens over me heen, sprint richting reling en wijst fanatiek:
"Daar, daar, daar!"
"Wat nou daar? Ah, daar, dolfijnen!"
Die hadden we al een tijdje niet meer gezien. We hadden ze al helemáál niet motorend verwacht omdat je dan te weinig snelheid maakt om een mooie boeggolf te creëren, wat die dolfijnen nu net zo dol-fijn vinden om op te surfen. In eerste instantie zien we een klein groepje van zo'n 15 stuks en even later varen we dwars door een enorme school heen met een hoop kwetterende vogels erboven. Aan het gespartel achter ons is duidelijk te zien dat ze aan het jagen zijn. Toch is er weer een groepje zo vriendelijk even van het vreetfestijn af te zien om ons gezelschap te houden. Natascha heeft ergens gelezen dat je herrie moet maken om ze aan te moedigen en als een stel debielen lopen we te joelen en klappen op het voordek in de hoop dat ze langer blijven. Ze blijven ruim een kwartier en of het komt door ons gejoel weten we niet, maar ze piepen terug. Met bijna vlak water levert dit een paar fantastische plaatjes op. Wie weet is dit een voorbode van meer aangename verrassingen.
Dag 316, Zaterdag 11 Juni 2005
36°28.1' N 42°37.4' W
Noord-Atlantische Oceaan
Om half vijf 's ochtends draag ik na een nacht motoren nóg wat narriger mijn wacht over aan Natascha. Hoe verder we oostwaarts komen, hoe vroeger het licht wordt en nu is het zelfs om vier uur al licht. Dat wordt dus niet al te lekker slapen. Vandaag de klok maar weer een uurtje vooruit zetten. Gelukkig is de wind wat gedraaid naar het zuiden, waardoor we met de genua erbij toch zo'n 5,5 tot 6 knopen maken. Acht knopen wind is nog steeds te weinig om met ruime wind te kunnen zeilen, maar als het nu eens 10-11 durft te worden, kan in ieder geval die motor uit. Voor de zekerheid haal ik het tweede rif - wat ik er tegen het klapperen had ingezet - er weer uit, zodat Natascha dit niet meer hoeft te doen mochten we genoeg wind krijgen.
Een uurtje later hoor ik de motor stationair draaien en het geratel van het zwaard dat omhoog komt. Wanneer de motor aan staat hebben we dit naar beneden voor de stabiliteit, maar eenmaal zeilend zorgen de zeilen voor voldoende druk en kan het omhoog om de weerstand in het water te verminderen en zo de boot eerder aan het lopen te krijgen. Met zo'n 11-12 knoopjes doen we in vlak water een nette 6,5 knoop. Van mij mag het vandaag zo blijven.
Om elf uur hebben we weer het radionetje en hoor ik een uitgelaten Dennis van Aeolus, die 100 mijl achter ons zit. "Geweldige verrassing hè? We hebben nu zo'n 20 knopen en gaan als een speer". Aha, dat is mooi, dat gaan wij dus ook krijgen. Terwijl we staan te kleppen zie ik de wind doorschieten naar 18 knopen en ga snel naar buiten om een rif in het grootzeil te zetten voor wat extra stabiliteit in het tuig. Al snel stuiven we er met 8 knopen vandoor en geeft C-Map een aankomsttijd van 3 dagen en 13 uur aan, in plaats van de 6 dagen die we vanochtend nog te zien kregen.
Als klap op de vuurpijl komen Flipper en kornuiten nóg drie keer langs. We hebben een groepje dat voor de boot met de boeggolf speelt en een tweede groepje vermaakt zich met de hekgolf waar ze iedere keer na een aanloopje uit komen springen. Het gaat allemaal veel te snel voor onze digitale camera, maar het is een prachtig gezicht.
De hele dag treinen we door. En dan te bedenken dat het morgen nog 10 knopen harder gaat waaien dan voor vandaag was voorspeld. Dus ófwel de voorspellingen zaten er een dag naast, ófwel het wordt morgen echt ruig. Alles in ieder geval uit westelijke richtingen, dus kom maar op met die hap!
[<< Stefan]
Dag 317, Zondag 12 Juni 2005
36°49.1' N 39°34.8' W
Noord-Atlantische Oceaan
Wat een feest! Het waait 25 knopen uit het westzuidwesten met uitschieters naar 30. We varen voor de wind, "wing-on-wing" met dubbel gereefd grootzeil en de genua aan loefzijde uitgeboomd. De snelheidsmeter laat continu 7 knopen of meer zien. Dít is Espiritu-weer! "Geef me wind, dan geef ik je mijlen", lijkt de boot te zingen. De afgelopen 24 uur hebben we 165 mijl afgelegd. Eindelijk weer eens een behoorlijke score, na al die dagen tussen de 90 en 130 mijl sukkelen.
Hé, wie hebben we daar? Daar heb je Flipper, Flipperdeflip...! Zitten hier nu zóveel dolfijnen of worden we gevolgd? We zetten het weer op een fluiten, joelen en klappen. Wie zei dat een oceaanoversteek saai was?
[<< Natascha]
Dag 318, Maandag 13 Juni 2005
37°15.0' N 36°16.0' W
Noord-Atlantische Oceaan
[Stefan >>]
Volgens mij zitten die voorspellingen er nu toch naast. De wind zou naar het noordwesten draaien en afnemen tot 5 knopen. Maar ik zie nog steeds 20 knopen uit het zuidwesten! Net aan het eind van mijn eerste wacht gaat het nog even regenen en wordt de wind heel vlagerig. We krijgen alles tussen de 13 en 30 knopen. Gelukkig draait de wind niet, zodat we pal voor de wind kunnen blijven varen en de genua niet van de boom hoeven halen. Ik blijf nog even op en als de rust is weergekeerd doe ik de familie Musto uit en kruip mijn bed in.
Boem! "STEFAAAAAN! Wat moet ik doen?!" Shit, spullen weer aan en terug naar buiten. En de wind is inderdaad naar het noordwesten gedraaid. Neptunus gedroeg zich nauwelijks als een heer door de wind geleidelijk te laten draaien, maar meer als een kwajongen die ineens een streek levert. Gelukkig stond de preventer op het grootzeil zodat de giek niet over is komen zetten. Een klapgijp is namelijk niet alleen slecht voor het tuig, maar omdat onze giek zo lang is zou hij dan ook de achterstag en antenne van de HF radio raken. Stel je voor dat die naar beneden komt...
Maar goed, geen rampen dus en na een half uurtje is de hele zaak omgezet - boom eraf, preventer eraf, grootzeil gegijpt en het zwaard omhoog gedraaid voor extra snelheid en meer koerstabiliteit. Nu lopen we nóg harder. We zien de snelheidsmeter zelfs even naar 9,5 knopen pieken! Om 11.00 uur hebben we nog 355 mijl voor de boeg. Als deze wind aanhoudt en alles goed gaat, komen we woensdag aan op Horta. Het afgelopen etmaal hebben we 170 mijl afgelegd, een recordafstand tot nu toe voor deze passage.
Dag 319, Dinsdag 14 Juni 2005
38°00.0' N 33°17.7' W
Noord-Atlantische Oceaan
Het laatste stuk krijgt nog een venijnig staartje. De wind draait weer naar zuidwest en neemt steeds verder toe. Waaide het gisterenavond nog 12 knopen, om 02.00 vannacht was het toegenomen tot 18 en om 06.00 uur noteerden we maarliefst 30 knopen uit het zuidwesten in het logboek. Later op de dag neemt de wind toe tot 35 knopen met zelfs uitschieters naar 40.
We zetten een derde rif in het grootzeil en rollen de genua een flink eind in. Wanneer dit zelfs teveel blijkt strijken we het grootzeil en gaan verder op alleen de genua. Dit werkte goed onder Zuid-Afrika waar we pal voor de wind vaarden maar het blijkt nu we wat hoger varen toch niet het goede medicijn. Steeds als de golven ons wegzetten en we verder oploeven ontstaat er meer roerdruk en wil Espiritu nog verder omhoog waarop de autopilot weer met geweld in moet grijpen om hem terug in het gareel te krijgen.
Dan maar eens proberen met een derde rif in het grootzeil en de stormfok op de kotterstag. Dat werkt een stuk beter. We maken meer snelheid zodat de golven minder grip op de boot krijgen en als we al een stuk oploeven valt alle wind uit het grootzeil zodat de autopilot de boot weer vrij makkelijk af laat vallen. Dubbel winst dus. We varen zelfs een knoop harder en de boot ligt ook nog eens een stuk rustiger. Voor zover je van rustig kunt spreken in deze omstandigheden dan. Het is even experimenteren om de beste tactiek uit te vogelen; het is immers de eerste keer dat we in zulk weer zitten.
We hadden niet gedacht dat we de van mijn ouders gekregen rubberlaarzen nog zouden gebruiken, maar nu zijn we er als een kind zo blij mee. Met compleet zeilpak, een fleece muts en de gewaardeerde laarzen zien we er een stuk anders uit dan 3 weken geleden. Niks nachtwacht in een T-shirtje, inpakken die handel. Na een blik ravioli en een vitaminepil begint onze laatste nachtwacht van deze passage.
Dag 320, Woensdag 15 Juni 2005
38°19.3' N 29°32.3' W
Noord-Atlantische Oceaan
Door het continue stampen van de boot ben ik aan het eind van mijn wacht behoorlijk afgedraaid en val dan ook meteen in een diepe slaap. De enkele keer dat ik half wakker word lijkt het wat rustiger te worden dus ik slaap steeds weer rustig verder. Dat was echter een illusie want als ik op wacht kom blijkt de wind te zijn toegenomen tot 45 knopen met vlagen tot ver boven de 50 knopen. Eén keer zien we zelfs een uitschieter tot 58 knopen. Voor de niet zeilers onder ons: Meer dan 50 knopen is windkracht 10, wat kwalificeert als een zware storm.
De boot houdt zich geweldig en de autopilot stuurt Espiritu keurig over de golven. We hebben nu zoveel hoogte ten opzichte van Horta dat we een paar graden kunnen afvallen zodat we wat soepeler varen. Met 50 knopen halve wind worden we namelijk steeds van de golf 'afgeblazen'. Door wat af te vallen surfen we meer met de golven mee en door de hogere voorwaartse snelheid worden we minder naar lij weggezet. Al met al heb ik het idee dat we effectief net zo hoog lopen door 5 graden af te vallen.
We krijgen wel wat kleine schades zoals een scheur in het raampje van de tent, een van de lijnen waar de bijboot mee vastligt breekt, twee reling lijnen komen los en de grootschoot verbuigt met een klap een 3 cm dikke RVS buis. Geen ernstige zaken maar wel de eerste signalen dat het serieus begint te worden. Opletten geblazen dus.
Nu de wind steeds boven de 50 knopen blijft begin ik erover te denken het grootzeil weg te halen en alleen onder stormfok weg te lopen. Probleem is dat we dan onze lijn naar Horta niet kunnen vasthouden en ik heb weinig trek om later hoog aan de wind te moeten varen omdat we nu onze lijn niet kunnen houden. We zouden eventueel boven het eiland aan lijzijde kunnen ronden in plaats van onderdoor, maar laten we eerst maar eens de nacht afronden. Ik heb sowieso weinig zin om in het donker met het grootzeil te gaan vechten dus we kijken het nog maar even aan voordat we wat gaan doen.
's Ochtends begint de wind inderdaad wat af te nemen zodat we weer op een 'redelijke' 40 knopen zitten. Soms zakt hij zelfs onder de 30 knopen en overweeg ik een stukje genua erbij te zetten. Als het dan 5 minuten later weer boven de 40 knopen om onze oren fluit is dat idee snel uit mijn hoofd geblazen. Met dit lompe weer gaan we wel lomp hard. We klokken 185 mijl in de laatste 24 uur. Dat zijn weer Espiritu tijden. 's Ochtends om 8 uur hebben we nog 40 mijl te gaan. Eindelijk gaan de mijlen echt aftellen.
We voelen ons moe en vies en kunnen niet wachten om straks onder een warme douche te springen, schone kleren aan te trekken, een fatsoenlijke maaltijd te verorberen en dan lekker samen in een schoon bedje te stappen. Na 18 nachten apart slapen wordt dat ook wel weer eens tijd!
In de haven van Horta wacht ons een volledig ontvangstcomité van Nederlanders die voor ons een plekje in de overvolle marina hebben geritseld. Met een biertje in de hand staan ze klaar om onze lijnen aan te pakken. Het lijkt wel een Nederlands feestje met de Adagio, Octopus, Gangmaker, Arpeggio, Jori en Pooh. Het weer doet ook Nederlands aan, het lijkt net of we al thuis zijn. Na een warme douche aan boord van de Adagio zijn we klaar voor die grote steak, een wijntje en SLAPEN!
