Waar ben ik? > Verslagen > Zuid-Afrika (Durban) >
(ENGLISH LANGUAGE VERSION AVAILABLE)

WAT GING ER VOORAF...

Dag 105, Vrijdag 12 November 2004
Durban (Zuid-Afrika)
GPS: 29° 52.0' S 31° 03.0' E

Stefan is vandaag erg goed bezig geweest met "mannetjes cheffen". Een zeilmaker heeft onze spinnaker opgehaald en laat maandag weten of deze nog te repareren valt, een ander mannetje gaat nieuwe ogen aan de staalkabel van de genuaval maken, weer een ander mannetje komt maandag voor de koelkast, er komt een rigger voor de binnenstag en iemand voor de HF radio. Een productief dagje.

Het is ons nog niet gelukt om de gasflessen te laten vullen. We hebben in Richards Bay de geleende gasfles weer aan Clive terug gegeven en zitten vanaf die tijd zonder gas (Clive ging vanuit Richards Bay direct door naar zijn woonplaats East London). Iedere dag uiteten dus, heel vervelend ;-) Als het maandag nog niet lukt, kopen we wel twee nieuwe flessen.

's Avonds borrelen en eten we bij de tegenover liggende Royal Natal Yacht Club en leren we Michael, Mary en Claire (uit respectievelijk de USA, Canada en de UK) via John en Verona kennen. Michael is een golf -en kitesurfer en de afspraak om samen te gaan kitesurfen staat dan ook voordat we ons eerste biertje besteld hebben.

Dag 106, Zaterdag 13 November 2004
Durban (Zuid-Afrika)
GPS: 29° 52.0' S 31° 03.0' E

Na drieënhalve maand blootsvoets door het leven te zijn gegaan was het hoog tijd om mijn trouwe onderdanen weer eens te verwennen. Op naar de pedicure, want als ik nog lang wacht gaat die eeltlaag er nooit meer vanaf!

Vervolgens even internetten voor het laatste nieuws. Wat een zooitje in Nederland na de moord op Theo van Gogh: Ondergedoken kamerleden, scholen, moskeeën en kerken in de fik, vergelijkingen met de kristalnacht en Zalm die zegt: "Wij zijn in oorlog"...Hoe wordt een democratie om zeep geholpen? Het is dat we onze familie en vrienden missen maar anders...

Wat verder nog? Stefan heeft het schakelaartje van het elektrisch toilet gerepareerd, dat er gisteren ineens de geest aan gaf. Dat scheelt weer met de hand pompen. Het binnenwerk was een beetje roestig en met een busje WD40 en Stefan's handigheid was het klusje snel gepiept.

's Avonds weer een rugbywedstrijd, dit keer Zuid-Afrika tegen Ierland. Ik begin er al wat meer van te begrijpen, maar het blijft een raar spel. Al die over elkaar liggende mannen en ballen die naar achteren worden gegooid... Zuid-Afrika heeft trouwens verloren, maar onze avond werd er niet minder gezellig om.

Dag 107, Zondag 14 November 2004
Durban (Zuid-Afrika)
GPS: 29° 52.0' S 31° 03.0' E

Iedere dag komen er wel boten binnen die wij kennen, erg leuk is dat. Sterling (Huigje en Nick) is er inmiddels en Charlotte (Thomas en Gill) en Dos Tintos (Steve en Julie), die we nog van Cocos Keeling kennen, zijn een dag na ons aangekomen. Bernt van Auryn - die we in de Seychellen hebben leren kennen - kwam vanmorgen aan, liep meteen naar onze boot en riep: "ESPIRITUUUUUUUU!" Zweedse solozeiler Hans van Born Free verwachten we ook binnenkort. Hij heeft vanuit Cocos Keeling de zuidelijke route via Rodrigues, Mauritius en Réunion genomen en we kijken er naar uit om hem binnenkort weer te zien.

Als jullie trouwens denken dat alleen wij pech hebben: Charlotte heeft een gebroken giek, Born Free brak onderweg naar Rodrigues zijn roer en een paar scepterpotten, Auryn had vannacht 45 knopen wind en zwaar onweer en Sterling heeft twee gescheurde grootzeilen en een kapotte autopilot, maar dat had ik al verteld. De Indische Oceaan is een serieus stukje water...

We hebben de nieuwe elektrische bilgepomp geïnstalleerd en zo wordt er iedere dag een klus van de lijst geschrapt. Met Michael gaan we naar het strand, Stefan en Michael natuurlijk gewapend met kitesurfboard. By the way, Michael is mid-vijftig! Als ik na een strandwandeling van twee uur weer bij de mannen aankom, staat Michael druipend en wel zijn spullen in te pakken en is Stefan nog steeds droog. Er zat een gaatje in een van de tubes van zijn kite en hij had geen reparatiesetje bij zich. Zielig hè?

Dag 108, Maandag 15 November 2004
Durban (Zuid-Afrika)
GPS: 29° 52.0' S 31° 03.0' E

De spinnaker kan gerepareerd worden. Da's mooi, want als we straks in de Zuid-Atlantische oceaan nauwelijks wind hebben, zullen we blij zijn met wat extra vierkante meters doek. Anders gaan die 3.500 mijl wel erg lang duren!

Nog een meevaller: De compressor van de koelkast en diepvries is niet kapot, het is de koelwaterpomp. De compressor tripte steeds omdat hij oververhit raakte. Dat wordt een minder groot rib uit ons lijf dan we dachten, want een koelwaterpomp is een stuk goedkoper dan een compressor. In Durban kost een nieuwe koelwaterpomp alleen 3.000 Rand en in Kaapstad 2.000 (1 Euro is 9 Rand). Misschien toch nog maar even wachten met deze reparatie. Het zit er wel in dat de koelkastman ons 12 Volt back-up systeem kan maken, dus dan hebben we alvast iets.

We hebben een auto gehuurd om wat meer te kunnen gaan zien dan Durban Marina. Woensdag gaan we de Zulu-cultuur opsnuiven in the Valley of 1000 Hills en het PheZulu Safari Park. En vanaf volgende week gaan we op pad met Marjon en Martin.

Dag 109, Dinsdag 16 November 2004
Durban (Zuid-Afrika)
GPS: 29° 52.0' S 31° 03.0' E

Hiernaast een foto van Durban Marina, met Espiritu's achterste een stuk verder uitgestoken dan de rest. Wij kunnen lekker dicht bij de ingang van de jachtclub liggen omdat onze diepgang van 1.20 meter ons toelaat helemaal tot achterin de haven te varen, waar normaal alleen kleinere boten en catamarans liggen. Met de blauwe romp en de wapperende Hollandse driekleur, zijn we - ondanks de 500 andere boten - al snel bekend. "Oh, you are from Espiritu" krijgen we meerdere keren te horen aan de bar of in watersportwinkels.
[<< Natascha]

[Stefan >>]
Michael van Andromeda heeft een tijdje geleden leren kitesurfen en is hier nu volledig aan verslingerd. Geweldig om te zien hoe een man van in de vijftig als een kind zo blij is als hij een goede dag op het water heeft gehad. Hij heeft een autootje gehuurd om makkelijk naar het strand te komen dat een paar kilometer verderop ligt en heeft me al een paar keer uitgenodigd om mee te gaan. Tuurlijk! Als er gekited kan worden gaan alle goede voornemens met betrekking tot bootklussen subiet overboord, dat komt later wel.

Ik vond al dat mijn beginnersboard aan de grote kant was en wanneer Michael me vierkant begint uit te lachen om mijn 1.85 meter lange monster dat niet eens in de auto past, weet ik zeker dat ik naar iets kleiners wil. Wetende dat kiteboards in Zuid-Afrika een stuk goedkoper zijn dan in Nederland, wordt het eigenlijk een kwestie van nu of nooit. Nu moet ik alleen nog even "de budgetdraak" zien te passeren, die vooralsnog weinig sympathie heeft voor mijn argumenten voor een nieuw board.

Tijd voor een list. Hoe krijg je budget? Door een behoefte bij de budgetbewaakster te kweken. Hoe doe je dat in dit geval? Zorgen dat ze zelf een board nodig heeft. Ergo, maak een beginnende kiteboardster van haar die precies geholpen is met mijn beginnersboard. De winkel waar ik een betaalbaar, goed uitziend board heb gezien, verzorgt ook kitesurflessen. Mèt succesgarantie. Voor 1000 Rand (120 Euro), gaan ze net zo lang door totdat je zelfstandig op en neer kunt varen. Dit vermindert de druk om in zo'n kort mogelijke, dure tijd, te leren kitesurfen, wat de kans op succes danig vergroot. Ik zeg: "Je investeert 1000 Rand en je krijgt er 3000 Rand budget voor terug!"

En je gelooft het niet, maar Natascha zei nog ja ook...

Dag 110, Woensdag 17 November 2004
Durban (Zuid-Afrika)
GPS: 29° 52.0' S 31° 03.0' E

's Ochtends meteen naar de kitesurfshop waar we kitesurfleraar Jo treffen, een goedmoedige Vlaming die na een aantal jaren project - en stressmanagement naar Durban is gekomen om als kitesurfer en paraglider verder door het leven te gaan. Als de afspraak voor de volgende ochtend negen uur is gemaakt, is het point-of-no-return bereikt. Het zou geweldig zijn als Natascha het kitesurfen een beetje vlot onder de knie krijgt, zodat we er tijdens de rest van de reis lekker samen op uit kunnen. Na snowboarden, duiken en zeilen, heb ik haar alweer overgehaald om zich aan een van mijn avontuurlijke sporten te wagen. Ze zal me ongetwijfeld een paar keer gaan vervloeken de komende dagen, maar saai wordt het nooit!
[<< Stefan]

[Natascha >>]
Het moest er inderdaad maar eens van komen. Dat kitesurfen ziet er wel heel stoer uit, eigenlijk snowboarden op het water. Alleen die grote vlieger schrikt me af: Wat een power komt daaruit voort! Ik heb nog nooit van mijn leven gevliegerd en zie me al onvrijwillig door de lucht vliegen aan zo'n enorm matras. Maar goed, proberen kan altijd en Jo lijkt me wel een geschikte peer. Alles beter dan Stefan als leraar want dat werkt voor geen meter: Ik te eigenwijs en hij te ongeduldig. Vreemde ogen dwingen, dus: "Jo, give it a go!!!"

We hebben een erg leuke dag gehad in The Valley of 1000 Hills. The Old Main Route die door dit prachtige landschap voert, was vroeger de belangrijkste handelsroute tussen Durban en Pietermaritzburg. De vallei trekt nu veel toeristen, ondermeer vanwege de Heritage Market waar allerlei handwerk verkocht wordt en het Phe Zulu Safari Park, waar je een idee krijgt van de oude Zulu-cultuur.

Na een lunch in het chique Rob Roy Hotel, met spectaculair uitzicht over de heuvels hebben we ontzettend de toerist uithangen in het Phe Zulu Safari Park. De gamedrive van een uur hebben we maar achterwege gelaten want er zit hier dus echt geen wild. Het nagebouwde Zulu-dorp en de dansende Zulu's, compleet met trommels, speren, schapenvellen, blote borsten, hoofdtooien en een medicijnvrouw waren best aardig.

Verona en John hebben besloten hun catamaran in Durban te koop te zetten en rijden morgen, na een wereldomzeiling van drie jaar, met een huurauto naar hun woonplaats St. Francis Bay. (Jammer, je thuishaven luid toeterend binnenvaren lijkt mij juist enorm gaaf) Ons laatste avondje samen hebben we een enorm stuk Eisbein verorberd in een Schwartzwalder restaurant. John droomde hier namelijk al van sinds Frans-Polynesië. We proberen hen voor kerst nog een paar dagen in St. Francis Bay op te zoeken.

Dag 111, Donderdag 18 November 2004
Durban (Zuid-Afrika)
GPS: 29° 52.0' S 31° 03.0' E

Mijn eerste kitesurfles! De drie uur waren zo voorbij met eerst theorie, optuigen en een beetje vliegeren, althans, duo-vliegeren. Jo achter me, meesturend en me aan mijn harnas vasthoudend zodat ik niet de lucht in zou gaan. Wanneer Jo losliet stortte de kite binnen tien seconden uit de lucht. Niet makkelijk.

Onze trip met Marjon en Martin door KwaZulu Natal is geregeld. Vanaf maandag gaan we snorkelen en duiken in Sodwana Bay, wildspotten in Hluhluwe, (hopelijk zien we The Big Five), naar de slagvelden van Shaka-Zulu (ofwel de Zulu-Battlefields) en bergen beklimmen in de Drakensberg.

Donderdagavond is braaiavond op de club, Met Marjolein en Henk van de boot Joerie en een aantal hele gezellige leden van Point Yacht Club werd het weer een prima avondje.

Dag 112, Vrijdag 19 November 2004
Durban (Zuid-Afrika)
GPS: 29° 52.0' S 31° 03.0' E

Uren lang in de brandende zon kite oplaten, neerstorten, meters lijn uit de knoop halen, achteruit over het strand rennen, over het zand slepen, lamme armen, verschroeide voeten. Pffffff!! En dan zit ik nog niet eens op het water met een plank onder mijn benen. Ach, alle begin is moeilijk, maar we zetten door!!!
[<< Natascha]

[Stefan >>]
Nu Marjon en Martin's aankomst rap naderbij komt, wordt het hoog tijd om de klussenlijst af te gaan werken. Met de trip van twee dagen geleden en de middagjes kitesurfen, loop ik wat achter op schema. Het kopen/regelen lijstje is vrijwel klaar, nu het to-do-lijstje nog. Om op te schieten is er nog eentje bij gekomen: De zonnepanelen laden de accu's niet meer. Zonder walstroom heeft dat enige prioriteit. De zonnepanelen geven wel energie, het komt alleen de accu's niet in. De tussenliggende schakels zijn uiteraard de bedrading, de stroomregelaar en de ampèremeter. Wijs geworden begin ik eerst een deel van de bedrading te vervangen, normaal gesproken de zwakste plek in het geheel. Na een uurtje of twee - handig zo'n klein kastje waar alles in zit weggefrommeld - blijkt dat niet de boosdoener. De ampèremeter is het ook niet, dus heb ik een nieuwe stroomregelaar nodig. De elektriciteitswinkel uit het boekje: "Welkom in Durban" heeft er wel eentje, maar sluit binnen een kwartier. Op een drafje de halve stad afgerend en zestig Euro armer en een regelaar rijker, kan ik aan het werk. Natuurlijk past hij niet op de plaats van de oude regelaar en is de bestaande bedrading te kort. Zo blijf je lekker bezig.

De koelkastmonteur kijkt hoofdschuddend naar de installatie van het 12 Volts (back-up) systeem dat we in Singapore hebben laten installeren. De compressor zit niet op de juiste plek, de koudeplaat is een onding en de leidingen zijn veel te dun. Als we er uit zijn dat het echte probleem in de leidingen zit, stel ik voor alleen die te vervangen. Nogmaals hoofdschuddend kijkt hij me aan. "Wil je het probleem oplossen of niet?" Oké, oké, vervang de hele bende maar zoals jij denkt dat het moet, ik wil nu inderdaad voor eens en voor altijd van het gezeur af zijn. Het 220-systeem blijkt nog in orde, we hoeven alleen de waterpomp maar te vervangen en die kost "slechts" 350 Euro! Wat hebben wij weer een geluk...We laten hem toch maar nu repareren en niet in Kaapstad. Na volgende week zondag hopen we weer een werkende koelkast, vriezer én back-up koelkast te hebben.

Over pompen gesproken, Nick van Sterling lanceerde tijdens de borrel in Richards Bay de stelling dat we minstens vijfentwintig pompen aan boord zouden hebben. Onder de aanname dat een gemiddelde pomp tien jaar meegaat, heb je dus twee tot drie kapotte pompen per jaar. Net als jullie geloofden wij ook niet dat we er zoveel zouden hebben, maar hier zijn ze dan:

1. Opvoerpomp brandstof motor
2. Hogedrukpomp brandstof motor
3. Zoutwaterpomp motor
4. Zoetwaterpomp motor
5. Opvoerpomp buitenboordmotor
6. Hogedrukpomp buitenboordmotor
7. Koelwaterpomp buitenboordmotor
8. Opvoerpomp brandstof generator
9. Hogedrukpomp brandstof generator
10. Zoutwaterpomp generator
11. Zoetwaterpomp generator
12. Elektrische bilgepomp
13. Reserve elektrische bilgepomp
14. Handmatige bilgepomp
15. Zoetwaterpomp keuken
16. Handmatige pomp toilet achter
17. Aanvoerpomp elektrisch toilet voor
18. Afvoerpomp elektrisch toilet voor
19. Afvoerpomp douchewater
20. Compressorpomp airco
21. Koelwaterpomp airco
22. Compressorpomp 220 Volts koelkast
23. Koelwaterpomp 220 Volts koelkast
24. Compressorpomp 12 Volts koelkast
25. Compressorpomp duikcompressor

Zowaar, precies vijfentwintig! En dan tellen we nog niet eens de voetpomp voor de bijboot, de pomp voor de kites en de fietspomp meeJ. Met zoveel rotzooi aan boord is het dus pompen of verzuipen!!! Soms zou ik willen dat we een wat eenvoudiger bootje hadden zonder al die toeters en bellen die het zeilersleven aangenaam horen te maken, maar helaas minstens net zo vaak problemen geven.
[<< Stefan]

[Natascha >>]
Stefan heeft er weer een nieuw speeltje bij: Een nieuw, flitsend, sneller en wendbaarder kitesurfboard dat bovendien makkelijker springt. Dat beloofd wat...

Ik ploeter binnenkort dus op Stefan's stabielere beginnersplank (alsof dat nieuwe board er niet zou zijn gekomen als ik géén les had genomen...).

Dag 113, Zaterdag 20 November 2004
Durban (Zuid-Afrika)
GPS: 29° 52.0' S 31° 03.0' E

De zonnepanelen laden de accu's nog steeds niet, ondanks de nieuwe stroomregelaar. Erg irritant. Stefan gaat meteen weer aan het meten en dan blijkt dat de ampèremeter tóch geen weerstand geeft. Krijg nou wat! Stefan dacht gisteren dat de ampèremeter de boosdoener niet kon zijn. Om een lang en vrij saai verhaal kort en niet nog saaier te maken: We hebben de stroomregelaar van 60 Euro voor Jan-Met-De-Korte-Achternaam gekocht (ach, je kunt nooit reserveonderdelen teveel hebben...) en een nieuwe ampèremeter is niet persé nodig. De zonnepanelen doen nu gelukkig weer braaf wat ze moeten doen.

Het to-do lijstje is na vandaag weer iets korter geworden. Stefan heeft een paar schroeven, die een lekkage in een van de kledingkastjes veroorzaakten, afgedicht, het gammele rooster van het fornuis op maarliefst dertien plaatsen laten lassen, schoten vervangen, een begin gemaakt met de reparatie van de ankerlier, een roestig blok op het dek vervangen etc.

Terwijl Stefan zwoegde op de boot, zwoegde ik op het strand. De kitesurfles van vandaag was...tja hoe zal ik het zeggen? Teleurstellend, frustrerend, minder geslaagd dan verwacht... Alle begin is moeilijk, maar ik had toch stiekem gehoopt om vandaag het water op te kunnen. Mijn controle over de kite is echter nog niet zo dat Jo mij met vlieger en plank op het water wil loslaten, een kleine plas met aan de ene kant mangrove en aan de andere kant riet. Een aantal keren heeft hij daar al leerlingen uit geplukt en de jongen die in het mangrovebos belandde kon meteen door naar het ziekenhuis.

Ik ben niet de enige stuntelaar. Twee jongens die net één les hadden gehad, dachten het verder zelf wel te kunnen. Tijdens het neerlaten van hun kite werd ik even over het hoofd gezien en ineens scheerden er een aantal lijnen langs mijn oor, waarop het gouden oorknopje eruit vloog. Na een half uur zoeken met die jongens en duizend excuses van hun kant, gaven we de hopeloze zoektocht maar op. Geluk bij een ongeluk, ik heb mijn oor nog!

Dag 114, Zondag 21 November 2004
Durban (Zuid-Afrika)
GPS: 29° 52.0' S 31° 03.0' E

We hadden Marjon en Martin rond een uurtje of tien verwacht, maar als we om half negen het dek aan het schrobben zijn, staan ze ineens bepakt en bezakt voor onze neus. Superleuk om ze weer te zien! Tijdens de koffie blijkt dat een groot deel van de bagage uit cadeautjes voor ons bestaat. Stroopwafels, taaitaai, drop, hagelslag, pindakaas, kruidnoten en zelfs twee rookworsten en een blik erwtensoep komen uit een rugzak tevoorschijn. Stefan's ouders hebben ook alvast een duit in de zak van Sinterklaas gedaan, de komende tijd hebben we weer genoeg te snoepen. Dankjewel Sinterklaas!!!

Stefan geeft onze gasten een rondleiding door de boot en ondanks dat deze "maar" veertien lang meter is, is hij een uur later nóg bezig. Stefan demonstreert trots alle speeltjes en zelfs de motorruimte gaat open. Marjon en Martin vinden het allemaal prachtig.

Hoewel ik voor vandaag nog een kitesurfles had gepland, staat er geen wind en beginnen we 's middags maar op tijd aan de borrel. Lekker bijkletsen over van alles en nog wat en een hapje eten bij de jachtclub.

HET VERVOLG