Waar ben ik? > Verslagen >mei 2004 >
(ENGLISH LANGUAGE VERSION AVAILABLE)

Mei 2004

Zaterdag 1 en zondag 2 mei

Zaterdag was het "Dag van de Arbeid" en dat hebben we geweten ook! Terwijl Singapore genoot van een vrije dag togen wij gewapend met schoonmaakmiddelen en rubber handschoenen naar Keppel Marina. Dit weekend stonden er onder andere een paar vieze klussen op de lijst en hoewel ik op zich niet van de vieze klussen ben, kwam ik er dit keer helaas niet onderuit.

Van al het schuren was het in de boot een vreselijk stofbende geworden, geen plekje was onbedekt gebleven. Echt werkbaar was het er niet meer met overal rondslingerend gereedschap, honderden bouten, moeren en schroefjes en afval. Aan de slag dus, zij het met grove tegenzin.

Stefan heeft een hele aparte manier om mij te motiveren. Op momenten dat ik het even helemaal niet meer zie zitten, niet weet waar ik moet beginnen met het opruimen van de troep en ervan baal dat het na een maand hard werken nog steeds zo'n t...zooi is in de boot, roept hij vol empathie: "Niet lullen maar poetsen!" Hij heeft duidelijk een klap van de Rotterdamse molen meegekregen. Balend en wel begin ik dan maar aan deze ondankbare klus en na een tijd ijverig en vooral zwijgzaam poetsen verbetert het resultaat en daarbij ook mijn humeur.

Nog erger was het schoonmaken van de motorruimte. Geen overbodige luxe, zo bleek. Diesel en olieresten hadden zich in de loop der jaren gevormd tot een dikke koek. Half dubbelgevouwen met ons hoofd tussen de slangen zijn we een paar uur zoet geweest. Maar na 3 rollen keukenrol, 7 rollen toiletpapier, een fles allesreiniger en een liter bilgecleaner waren we best wel content met het resultaat. In een schone ruimte is een verse oliedruppel, duidend op een lekkende pakking, toch sneller ontdekt dan in een smerige ruimte.

Het dek is inmiddels geverft. Het spuitwerk ziet er strak uit, maar over het anti-slipgedeelte zijn we minder tevreden. Op deze delen is de verf met een roller over de zandlaag aangebracht, maar wel op zo'n manier dat wij het waarschijnlijk beter hadden gedaan. We hebben ons beklag gedaan bij Winston, die het blijkbaar met ons eens was en zonder morren deze delen maandag opnieuw gaat rollen. Tsja, we willen natuurlijk wel kwaliteit voor ons geld.

Stefan heeft voor electricien gespeeld en heeft de sonar, dieptemeter en snelheidsmeter geinstalleerd. Hij is er inmiddels achter dat de bekabeling in de boot lijkt op een groot bord spaghetti. Om ellende straks te voorkomen, of in ieder geval sneller op te lossen, gaat hij alle kabels binnenkort her-labellen.

We hadden dit weekend ook nog gepland om een start te maken met het schuren van het onderwaterschip, maar daar is het niet meer van gekomen. Wel staat er al een bus klaar met 40 liter heeeeel giftige antifouling. Karweitje voor komende week.

[Natascha]

Woensdag 5 mei

Gelukkig! Het dek is afgelopen maandag opnieuw gerold en ja.....nu ziet het er uit zoals we willen! Mooi strak, een hele verbetering. De teakhouten vloer en tafel in de cockpit en onze nieuwe kussens zullen het straks helemaal af maken!

Ik heb een begin gemaakt met het schuren van het onderwaterschip. De antifouling ziet er nog best goed uit, dus licht schuren is voldoende. Maar wat een troep is dat zeg, die antifouling! De ronddwarrelende antifoulingdeeltjes bezorgen Stefan spontaan jeuk en pukkels op zijn buik en armen. "Sorry hoor, maar ik kan je niet meehelpen". Geen pukkels voor mij, maar wel wat last met diep ademhalen en een rottig hoestje de dagen daarna. Wordt vervolgd komend weekend.

[Natascha]

Het monteren van de elektronische stuurautomaat was mijn volgende project. Het aansluiten van de elektronica zag er niet al te complex uit. De centrale computer die alle componenten verbindt geeft netjes de kleurtjes aan van de corresponderende kabeltjes, een kind kan de was doen. Een interessanter vraagstuk was de montage van de lineaire drive (de eigenlijke besturingseenheid) direct op de roerkoning. De vorige automaat had een elektromotor die de stuurkabels aandreef, maar dit heeft als nadeel dat je je besturing kwijt bent, mocht er iets met de kabels gebeuren.

Een lineaire drive is daarnaast accurater en krachtiger, wat met name belangrijk is in een ruwe zee met hoge golven. Enig nadeel, het lieve apparaatje levert een kracht van 500 kg, terwijl de roerkoning van aluminium is zodat je er niets op kunt lassen. Daarbij was de ruimte tussen de stuurkabels beperkt. Aan de bovenkant 3 mm tot het plafond en onder is er maar liefst 5 mm ruimte totdat de stuurkabel geraakt wordt (zie foto hiernaast). De monteurs van York (een speedboat ferry service met een werkplaats op de marina) hebben me echter geweldig geholpen met een roestvrijstalen driehoek frame dat nu op de roerkoning is gemonteerd met drie 10 mm bouten. Moet genoeg zijn. Klinkt allemaal eenvoudig, het hele verhaal heeft me echter 4 dagen werk gekost. Wel 800 dollar installatie kosten bespaard.

Wat hebben we nog meer gedaan? De kast met apparatuur boven de kaartentafel moest opnieuw gemaakt worden omdat een deel van de apparatuur niet meer gebruikt werd en nieuwe apparatuur (HF radio, VHF radio, DVD speler ) een plaatsje moest krijgen. De kast is dus gesloopt en de foto rechts laat zien hoe het er nu uitziet. Een bende dus, net als nog steeds de rest van de boot.

[Stefan]

Zaterdag 8 en zondag 9 mei

Gisterenavond hebben we met Anne en Gunnar, Noorse vrienden met hetzelfde zeilplan, het begin van het weekend ingeluid in een wijnbar op Emerald Hill. Ietsje trage start dus vanmorgen.

Zij wilden vanaf deze zomer in een jaar naar Noorwegen zeilen. Logischerwijs komen we dezelfde problemen tegen. Ook zij kochten een boot waar 'niets maar aan hoefde te gebeuren'. Niets was minder waar! Helaas kregen zij hun boot pas een half jaar later dan wij waardoor de tijdsdruk dusdanig hoog werd dat ze besloten de reis met 1 jaar uit te stellen. Inmiddels hebben we hun eerste to-do lijst gezien en die ziet er ongeveer zo uit als onze eerste versie - die wordt dus 2x zo lang en de kosten 3x zo hoog...

Je zou kunnen denken dat, gezien de ontzettende troep in de boot, het einde van ons werk nog lang niet in zicht is. De puinhoop is nu echt totaal en het lijkt erop alsof we alleen maar dieper in de ellende wegzakken, maar als je goed kijkt beginnen we toch echt wel vorderingen te maken.

De meeste projecten zijn in de afrondende fase, maar het echte resultaat zie je pas wanneer alles op zijn plaats zit. Zo zijn de epoxy voor het zwaard en het ijzeren frame klaar, alleen het lood moet nog worden omgesmolten en in een mal worden gegoten. Vervolgens is het een kwestie van dichtmaken en in de boot takelen.

De natte cel (douche en toilet), die al geschuurd en afgeplakt was, heeft op zaterdag een laag grondverf gekregen en zal volgende week worden afgemaakt. Het spuitwerk kon pas gebeuren als het gat voor het raampje gemaakt was, wat afgelopen week gebeurd is. Toilet en wastafel erin en we hebben een keurige natte cel.

Het teakhout voor de cockpitvloer ligt al klaar op maat en hoeft er alleen maar te worden ingelijmd, de houten vloerplaten zijn zo goed als klaar, de slechte plekken op de romp zijn al geschuurd en worden volgende week gespoten....Ga zo maar door! Eigenlijk zijn we dus BIJNA klaar, maar er is nog weinig van te zien. Stefan denkt dat we nog 2 weekenden nodig hebben, ik denk minstens 3.

Gezien Stefan's allergische reactie (de mazzelaar) heb ik op zaterdag de rest van het onderwaterschip geschuurd. Het was een k....klus en ik was zo smerig als ik nog nooit geweest was, maar uiteindelijk moe en heeeeel voldaan! Op zondag hebben we wel samen de eerste laag flitsende donkerrode antifouling aangebracht. Die zat er eigenlijk verbluffend snel op en het resultaat mag er zijn. Nog 3 lagen te gaan!

[Natascha]

Zaterdag 15 en zondag 16 mei

De blauwe kanvas spatschermen aan de zijkanten van de cockpit en ook de twee reddingsboeien, zagen er niet meer uit. Ze waren vies en verweerd en dat past natuurlijk niet in ons nieuwe blinkende cockpitje! Op dus naar Kitchener Road. Kitchener Road met al zijn zijstraatjes is een geweldig gebied voor de veeleisende doe-het-zelver. Niet zoals in Nederland een bouwmarkt waar je alles kunt krijgen, maar talloze kleine winkeltjes die allemaal gespecialiseerd zijn in 1 product. Zo zijn er ondermeer winkeltjes voor bouten en moeren, metalen pijpen, electrisch gereedschap, marinebekabeling, reserveonderdelen voor diesel motoren en kanvas. Het is soms even zoeken, maar als je het juiste winkeltje gevonden hebt, vind je ook alles wat je zoekt. En HEEL goedkoop! Het zijn eigenlijk allemaal groothandelaren die alles kunnen leveren, maar je moet wel zelf weten wat je nodig hebt. De spatschermen hebben we laten maken door een oud baasje van een van de twintig kanvaswinkels. Topkwaliteit kanvas, vakmanschap, 3 dagen levertijd en dat voor maar 45 dollar per stuk.

We zijn dit weekend vooral heel druk geweest met het terugplaatsen van de dekfittingen die we van het dek geschroeft hadden in verband met het spuitwerk. 'Even' wat lieren, handrelingen, de stuurstand en wat scepterpotten (hier lopen de staalkabels van de reling doorheen) terugzetten, het kost allemaal uren. Heel belangrijk is dat alle schroefgaten van de dekfittingen met het wondermiddel 5200 worden volgespoten zodat er geen druppel water naar binnen kan. Want, zoals wij tijdens onze trip van Hong Kong naar Singapore zelf ondervonden hebben: Waar 1 druppel naar binnen kan, volgen er meer! 5200 is een sterke waterbestendige siliconenkit speciaal voor marine-toepassingen. Gewone siliconenkit vergaat namelijk binnen de kortste keren onder invloed van zon en zout zeewater.

Met het terugplaatsen van de twee genuarails zijn we ook leuk zoet geweest, aangezien elke genuarail met 35 schroeven aan het dek vastzit! Voor de niet-zeilende lezer: De genuarail geleidt het blok waar de genuaschoot doorheen loopt. Door het blok te verplaatsen kun je de bolling van het zeil wijzigen.

Stefan heeft veiligheidslijnen op het dek geschroeft. Dit zijn staalkabels die van voor naar achteren lopen. Hier kunnen we ons bij slecht weer en 's nachts aan vastklikken om veilig over de boot te kunnen lopen zonder los te klikken.

Om 3 uur was het gedaan met het werk. Een collega van John had vandaag zijn laatste werkdag en wij MOESTEN bier komen drinken met de rest van de mannen. Niet dat we daar een hekel aan hebben, maar een paar uurtjes later had ook gemogen. Het harde werken in de hete zon had ons allemaal flink dorstig gemaakt en de flauwe grappen in het Chinese dialect 'Hokkien', gemixt met wat Singlish (Singapore - English) vlogen over en weer. We begrepen er geen snars van, maar deden vrolijk mee. Geweldige kerels! Een aantal daarvan heeft ons al regelmatig geholpen, zonder er wat voor terug te willen. Nou ja.....'Tiger Money' dan! (Tiger is biermerk numer 1 in Azie, is deels van Heineken trouwens).

[Natascha]

Woensdag 19 en donderdag 20 mei

Het schiet nu echt op! Alles wat vorige week al in een vergevorderd stadium was, is nu af. De houten vloerplaten zijn gelakt en zien er weer als nieuw uit. Er ligt een keurig vloertje in de cockpit en ook de cockpittafel is klaar. De natte cel is gespoten, het nieuwe toilet en de wastafel moeten alleen nog aangesloten worden. De slechte delen van de romp zijn gespoten en wanneer het oude gedeelte gepolijst is zie je volgens John geen verschil meer. Het zwaard is klaar en in de antifouling gezet.

De tweede laag antifouling zat in no time op het onderwaterschip dankzij Jimmy. Jimmy onderhoudt ferryschepen en doet dat kennelijk zo goed doet dat hij vandaag niets te doen had en zich verveelde. Nadat Jimmy me al een uur gezelschap had gehouden bij het verven, pakte hij ook een roller en ging me helpen. Daar had ik niets op tegen natuurlijk!

Vandaag zitten we trouwens alweer een maand in het huis van Mike. Niet dat Mike daar veel van gemerkt heeft cq last van heeft gehad want hij zit al 4 weken in Bangkok voor zijn werk. No problem Mike! Wij passen graag op je huis en de schildpadden!!

[Natascha]

Zaterdag 22 en zondag 23 mei

Een weekend van 1001 klusjes. Allemaal relatief kleine want het grootste werk is gedaan. Aangezien heel veel kleine klusjes samen nog steeds VEEL werk betekent en we volgende week zaterdag weer het water in willen, moet er nog hard doorgebufferd worden.

We hebben dit weekend ondermeer de oude, door de zon gesplinterde ramen vervangen door stralend nieuwe exemplaren van Lexan. Een keihard materiaal dat zelfs kogelvrij is. Nu zullen we niet veel kogels tegenkomen, maar heftige golven die op de ramen inbeuken zijn niet ondenkbaar. Ook heeft Stefan cockpit speakers geplaatst. Als we bijvoorbeeld straks voor anker liggen in een romantische Zuid Amerikaanse baai en onze versgevangen vis op de barbecue ligt, kunnen we lekker luisteren naar de Buena Vista Social Club!

Zaterdag nacht droomde ik dat ik de boodschappen voor ons vertrek aan het doen was. Het was echt een ENORM langdradige droom want ik was bij zo'n oud kruidenierswinkeltje met toonbank. Kun je het je voorstellen? 50 pakken jus d' orange, 80 liter water. 'Anders nog wat mevrouw?' 'Ja, 40 pakken rijst en 40 pakken pasta graag'. En de rij achter me werd langer en langer. De droom schoot maar niet op. Middenin de droom werd ik steeds even wakker, sliep weer in en ging verder met mijn eindeloze booschappenlijst. Zo'n aanstaande reis houdt je dag en nacht bezig hoor!

Inmiddels is het alweer middernacht geweest. Ik ga maar snel naar bed want ik moet nog een boel boodschappen doen!

[Natascha]

Dinsdag 25 mei

Nog maar 2 weken werken bij United Moving Services en dat is maar goed ook want mijn gedachten dwalen om de haverklap af naar andere, veel leukere dingen. Tussen de verhuizingen door vraag ik offertes aan voor bootverzekeringen, zoek informatie over Iridium satelliet telefoons, bedenk welke medicijnen en EHBO spullen we mee moeten nemen, stel een lijst van recepten samen die lekker en makkelijk aan boord te bereiden zijn en speur websites van medezeilers af voor handige tips. Voordat je het weet is een werkdag om hoor!

We hebben trouwens lang nagedacht over een satelliet telefoon omdat zowel het apparaat als het gebruik ervan vrij prijzig zijn. Het veiligheidsaspect en de wetenschap dat we het thuisfront enorm gerust stellen wanneer wij onderweg telefonisch bereikbaar zijn gaven de doorslag. Datakit erbij en we kunnen onderweg ook emails versturen en ontvangen. Dus straks zelfs vanaf de oceaan een regelmatige update van deze site, verzorgd door Eugène Schermer van Hollandia Home Services.

[Natascha]

Woensdag 26 mei

Ik heb me weer eens aan mijn favoriete hobby gewijd: Het wegslopen van oude bekabeling. Je gelooft het of niet, maar dit keer kwam er ruim 50 meter losse bekabeling uit. De meeste bekabeling liep zelfs helemaal door tot in de schakelkast. Nu is het handig om een extra kabeltje te hebben liggen, mocht je ooit iets nieuws willen aansluiten, maar 20 overbodige kabels in een kastje van 30 bij 40 centimeter, waar al meer dan 100 aansluitingen bij elkaar gepropt zitten, is een beetje veel. Iedere draad minder draagt bij aan het scheppen van orde in deze spaghetti-chaos. Het scheelt niet alleen in de schakelkast, maar ook in alle opbergkastjes waar gemiddeld een kabelboom doorheen loopt zo dik als Natascha's pols. De vorige eigenaar had er duidelijk een handje van om oude bekabeling lekker te laten zitten en ik moet ook een compliment maken voor het aantal gesoldeerde verbindingen op de meest ongelofelijke plaatsen. Omdat ze vrijwel allemaal waren doorgeroest heb ik voor die kabels maar volledig nieuwe aangelegd. Het is toch niet zo moeilijk om kabels te kopen die in één keer de te overbruggen afstand kunnen halen! Electriciteit was duidelijk niet de man's specialiteit. Alles wat met roestvrij staal te maken heeft is daarentegen van topkwaliteit! Stevig, netjes bevestigd en keurig laswerk, wat met roestvrij staal niet eenvoudig is. Het beste voorbeeld zijn de davits, waar de bijboot ingehangen wordt. Die zien er heel professioneel uit.

Winston had nog steeds de frames van de ramen niet gemaakt, wat inderdaad een uitdaging is omdat zijn aanpak niet werkte. De oude frames aan de rechterkant waren nog intact, maar de linkerkant was helemaal versplinterd omdat ze indertijd vastgelijmd waren. Omdat de ramen van onder naar boven vooruit wijzen, is links en rechts dus exact elkaars spiegelbeeld. De bestaande frames voor de rechterkant waren dus nutteloos om een mal te maken voor de linkerkant. Daar had Winston inmiddels 4 weken over na kunnen denken en hij kwam uiteindelijk met de oplossing om het maar te doen als we alweer terug waren in de RSYC. Ik ben accoord gegaan onder de voorwaarde dat hij Natascha kon uitleggen dat ze na 2 maanden ploeteren nog steeds tegen die lelijke onafgewerkte ramen moest aankijken. Denkend aan zijn eigen vrouw realiseerde Winston zich al snel dat dat niet helemaal ging werken en ging al vloekend aan het werk om de linkerkant te maken. Na de derde keer on-site coaching zag ik zowaar een mal voor de linkerkant. Op mijn vraag hoe hij dat nu gedaan had kwam niet veel meer gegrom en gescheld dan dat hij de beste botenbouwer was van Singapore en dat ik niet moest denken dat hij dit niet even kon oplossen.

De verstagingsplaten waren in september opnieuw afgedicht maar omdat niet alle oude kitresten eruit gehaald waren, bleef het lekken. Nou kan ik begrijpen dat die jongen het indertijd niet gedaan heeft, want ik ben 4 uur bezig geweest om met een mesje en een priem de oude kit eruit te peuren. En als je dan zo' n grote kitrest te pakken hebt is dat bijna net zo bevrijdend als dat je een mooie vangst uit je neus haalt. En geloof me, een strook oude kit ziet er niet frisser uit dan een snotbal! De dag werd afgesloten met het leegspuiten van 1,5 bus 5200 in de vrijgekomen gaten. Als het nu nog lekt dan weet ik het niet meer!

[Stefan]

Vandaag weer een klus gedaan in de categorie: Niet-gepland-maar-als-je-dan-toch-bezig-bent-kan-dit-er-ook-nog-wel-bij. Samen met John heb ik de romp gepolijst. Althans, John heeft gepolijst en ik heb hem geholpen met het verwijderen van de goudkleurige sierstreep. Wat een geweldig resultaat! Op de foto hiernaast zie je een andere boot weerspiegeld in Espiritu's romp. Het verschil tussen de opnieuw gespoten delen en de bestaande verf is helemaal niet meer te zien.

Het onderwaterschip heb ik vandaag de derde laag antifouling gegeven. Vrijdag gaat de vierde en tevens laatste laag erop. De laatste laag antifouling moet namelijk aangebracht worden binnen 24 uur voordat de boot weer het water ingaat. Want inderdaad, het gaat ons lukken hoor! Zaterdagochtend gaat Espiritu weer te water!

[Natascha]

Vrijdag 28 mei

Laatste dag in Keppel Marina. Kijkend naar de to-do lijst voor vandaag zouden we best graag nog een dagje extra hebben, maar dat is altijd zo. 's Ochtends vroeg op, eens even goed in de handen gespuugd en stevig aan de gang. Winston lijkt ook doordrongen van de urgentie en heeft zowaar de frames van de ramen klaar. 's Middags werd duidelijk dat Natascha niet op tijd klaar zou zijn met de antifouling om om vijf uur met de borrel te beginnen en dat was exact het juiste argument om nog een mannetje bij Winston los te peuteren, zodat we met z'n allen om vijf uur aan het bier konden. We hadden ook de jongens van York uitgenodigd, die ons zo geweldig met de motor en het staal hadden geholpen en de jongens van Penguin die met twee gallons heavy duty cleaner aan kwamen zetten zodat we het dek konden schrobben.

De mannen van de belettering en de striping kwamen rijkelijk laat, waardoor ze nog zo'n beetje moesten beginnen toen wij al aan ons eerste biertje toe waren. Nadat ze een kant gedaan hadden kwam ik naar beneden en zag direct dat de striping er als een watergolf opzat. Opnieuw dus! Natascha vond het wel een beetje zielig om ze zo op hun nummer te zetten en vervolgens zelf te gaan zuipen, maar ja, we gaan het op het einde natuurlijk niet af laten raffelen. Een half uurtje later kwam de opper-letter-man zelf en die was het direct met mij eens. Na wat coaching van zijn mannen ging hij zelf aan de slag voor de 'finishing touch': De naam. En kijk nou zelf eens hoe mooi dat Espiritu Scheveningen staat!

Onze trouwe, 'small problem, slowly slowly nice' John gaven wij als aandenken aan het project een Espiritu-t-shirt. Hij had er per slot van rekening ook twee maanden op zitten.

Voor Winston geen t-shirt, maar wel wat extra bier. Al met al hebben we af en toe best op elkaar lopen schelden (ik omdat Winston te langzaam was en hij omdat ik te veeleisend was), maar uiteindelijk heeft die goede oude baas ons op een fantastische manier geholpen. Het is vrij uniek dat je ergens zomaar door een werkplaats mag struinen, al het speciaal gereedschap mag gebruiken, stukjes hout en staal altijd voorradig zijn en niet te vergeten veel goede raad om een amateur te behoeden voor kleine drama's: 'No not like that, you stupid Fuck!'

Winston bedankt! We gaan deze plek nog missen!

[Stefan]

Zaterdag 29 mei

De grote dag, terug het water in! Zouden alle huiddoorvoeren waterdicht zijn, zou alles werken en bovenal, zou het zwaard er goed in passen? Omdat het lieve apparaat 450 kilo weegt, kon het pas bij de te water lating met de kraan erin getakeld worden.

Maar eh.........hij past niet!!! Toen de kraan helemaal gevierd was, kwam het zwaard er aan de onderkant, maar liefst 2cm uit. Wat nu? Uiteraard vloeken en schelden, het ding er weer uit gehaald en de slijptol erop gezet om de oneffenheden eruit te slijpen. Volgens het ontwerp heeft het zwaard maar 2 tot 3 mm speling in de zwaardkast omdat het anders zou gaan klapperen. Helemaal beneden mag het zwaard zelfs geen speling hebben. Een klein foutje leidt dus als snel tot een probleem. Na een keer of vijf heen en weer had Winston er alle vertrouwen in dat het zwaard nu soepel naar beneden zou glijden. Omdat het zwaard er helemaal neergelaten 1.80m uitkomt, konden we dat pas in het water uitproberen. Ik heb hem dus maar eens diep in zijn ogen gekeken en hem nogmaals uitgelegd dat we een probleem zouden hebben als dit niet ging werken. Nou moest ik niet denken dat de beste botenbouwer van Singapore geen zwaardje op maat kon maken en dat hij het er persoonlijk uit zou komen tillen als het niet zou passen.

Daar gingen we dan! Het water in! Megan en Jerry hadden inmiddels 3 uur in de regen staan wachten om ons eindelijk de champagne te kunnen geven waarmee we de boot een behouden vaart hebben gewenst. Daar lag ie dan, de mooiste boot van Singapore! Snel de vloerdelen weggehaald om te controleren of de boel droog bleef. De snelheidsmeter wilde graag nog een likje vaseline wat bleek uit de kleine druppeltjes water. Nou heb ik sowieso nog een appeltje met hem te schillen want...hij doet het niet! Later nog maar eens de bedrading checken. Nadat we het koelwatersysteem van de motor en de generator hadden gevuld en al onze rotzooi uit de werkplaats hadden gesleept, waren wij klaar voor vertrek.

Hoe geweldig was het om te zien dat de door mijzelf geinstalleerde electronische stuurautomaat keurig deed wat ie moest doen: Sturen! Terwijl Natascha en ik lekker op het voordek een biertje aan het drinken waren bromde het motortje tevreden en koersten we heerlijk relaxed terug naar de RSYC. Een mooi voorproefje van het gevoel met een perfecte boot onderweg te zijn.

[Stefan]

Zondag 30 mei

En waren alle gebreken nu opgelost? Nee, er was nog een klein weerbarstig groepje van problemen dat zich niet zomaar gewonnen gaf. Voor Natascha was dat nou net even teveel van het goede. Ze had gedacht klaar te zijn, welke verwachting vakkundig de grond in werd geboord door een lijstje met welgeteld 23 openstaande puntjes. Het was met name frustrerend om te zien dat van de 23 openstaande puntjes er 5 onaangekondigd waren. We hadden bijvoorbeeld niet afgesproken dat de airconditioning het niet meer zou doen en ook de dieptemeter en sonar hadden wat opstart problemen.

Bij het begin begonnen (maakt niet veel uit waar, de lijst is lang genoeg). Natascha zag het echt niet meer zitten en was er klaar voor de boot te laten voor wat het was en het vliegtuig naar huis terug te pakken. Na twee maanden geen enkele dag rust was bij allebei de irritatie grens snel bereikt, welk resultered volume de wèl werkende radio niet meer kon bijbenen. Gelukkig was het toevallig 'Commodore Day' op de club en een 2000 Watt muziekinstallatie kwam nèt boven het gescheld uit.

Om ons humeur verder te optimaliseren kwam Anne met onze nieuwe kussens en wandbekleding aandragen waarbij de cockpit kussen onder de vlekken zaten, de wandbekleding de verkeerde kleur had, de kussen voor de achterkooien de verkeerde kleur hadden en het schuim binnenin niet vervangen was en nog dezelfde heerlijke dieselgeur verspreidde. Er zat dus niks anders op dan de hele boel weer in te pakken en opnieuw te laten maken. Die arme meid kwam speciaal op zondag zodat we aan de slag konden met de bekleding en nu bleek dus bijna alle moeite voor niets.

Nog zo'n 4 tot 5 klusdagen te gaan en dan zouden we klaar moeten zijn voor onze 'try out sail' naar Tioman (van 12 tot 19 juni). Tioman is een eilandengroep op 120 mijl afstand, aan de Oostkust van West Maleisie. Duiken schijnt hier prachtig te zijn, dus een mooie gelegenheid om ook onze duikcompressor uit te testen.

[Stefan]