Dag 1, Zaterdag 31 juli 2004
Het vertrek, Singapore
[Natascha >>]
Tien kleine negertjes gingen uit varen.
Eén negertje (Anne) ging naar Denemarken, toen waren er nog maar negen.
Negen kleine negertjes gingen uit varen. Eén negertje
(Gunnar) kreeg van zijn baas geen vrij, toen waren er nog maar acht.
Acht kleine negertjes gingen uit varen. Eén negertje
(Megan) werd ziek, toen waren er nog maar zeven.
Zeven kleine negertjes gingen uit varen. Eén negertje
(Jerry) bleef bij zijn zieke vrouw, toen waren er nog maar zes.
Anyway, de 6 overgebleven negertjes zijn nog steeds erg
enthousiast om met z'n allen naar Batam in Indonesië te varen. Iain en Sandra
varen met ons mee en Kent en Keith varen samen op Kent's boot SolarMax. Onze buurman
Ken met zijn 60 voet Antares gaat vandaag toevalig ook naar Batam, dus dat wordt
gezellig!
Het is alleen PISWEER! De regen valt met bakken uit de
hemel. Zo'n 15 man staat op de kade om ons uit te zwaaien. Ik voel me raar en
niet echt blij. We gaan Singapore verlaten en zullen veel van de vrienden die
hier op de kade staan niet meer - of in ieder geval voor langere tijd niet - zien.
Het is een onwezenlijk gevoel, in de regen, voor de laatste keer de Singaporese
haven uit te varen.
We motoren tegelijkertijd met Ken en Kent de haven uit.
Even later hijsen we de zeilen. Ken is een beetje lui en trimt zijn zeilen niet,
zodat we hem met zijn 60 voeter voor blijven. Dit ondanks onze twee ton aan water,
diesel en andere voorraden aan boord.
 Na
een tijdje zelf sturen, proberen we de elektrische stuurautomaat erop te zetten
maar daar is duidelijk iets mis mee want binnen 30 seconden loopt hij van de koers
af. Hoe kan dit nu, hij heeft het van en naar Tioman perfect gedaan! Enfin, beter
dat het nu gebeurt dan middenin de Indische Oceaan. De jongens van OceanTalk zijn
erg behulpzaam, dus die gaan we maandag bellen. Beter om de zaak hier nu goed
op te lossen dan zonder autopilot te vertrekken.
Sharon - de vriendin van Kent - komt 's avonds met de
ferry aan. We hebben een erg gezellige avond met z'n allen, om 23.00 kan ik mijn
ogen alleen niet meer open houden.
Dag 2, Zondag 1 augustus 2004
Nongsa Marina Batam, Indonesië
 Kent,
Keith en Sharon vertrekken 's ochtends weer naar Singapore, Iain en Sandra nemen
's middags, na de lunch, de ferry terug naar Singapore.
Ik haal de duikuitrusting tevoorschijn en duik onder
de boot om koraalaangroei te verwijderen. De vlakken stukken zijn netjes schoon,
maar ondanks de dikke laag giftige antifouling nestelt het koraal zich toch in
allerlei hoekjes, uitstulpsels en andere gekke vormen. Met name op de propeller
en de schroefas zit al een flinke laag. Wanneer dit niet om de zoveel tijd weggeschraapt
wordt, verliest de motor zijn kracht en gaat meer energie verbruiken. Ook maak
ik de sonar, snelheidsmeter en het midzwaard schoon. Ach, er zijn heel wat vervelendere
klussen te bedenken dan een duik te nemen, ook al is het dan in een jachthaven.
[<<Natascha]
[Stefan >>]
De rest van de dag regent het weer
en vermaken we ons binnen. En wel met het installeren van de nieuwe zoetwaterpomp
en het repareren van het elektrisch toilet. De laatste komt namelijk steeds weer
vol met water te staan zodat we het iedere twee tot drie uur moesten leegpompen.
Na eerst te hebben vastgesteld dat de eenrichtingsklep van de afvoer inderdaad
zijn werk naar behoren deed, kon het dus niet anders of het probleem lag bij de
inlaat. Het elektrisch toilet heeft een impellerpomp voor het inkomende water
die in principe niets moet doorlaten als de pomp stilstaat. Zoals alle principes
bleek ook dit niet oneindig houdbaar.
Die boot is niet voor niets zo zwaar dus uiteraard had
ik nog een afsluiter liggen die er precies mooi tussen paste. Ook vanzelfsprekend
was de verdriedubbeling van de tijdsduur benodigd om de afsluiter te installeren
omdat de afsluiter net niet de juiste diameter had. Terwijl ik de zaak in elkaar
aan het flansen was werd Natascha gepromoveerd tot "Jantje van de dijk"
door haar vinger braaf gedurende een half uur in de openstaande slang te houden.
De afsluiter van de huiddoorvoer bleef namelijk langzaam lekken. Jammer dat we
daar nu pas achter komen want die hadden we vrij eenvoudig kunnen vervangen toen
de boot op de kant stond in Keppel Marina.
Dag 3, Maandag 2 augustus 2004
Nongsa Marina Batam, Indonesië
Direct de mannen van OceanTalk gebeld om te zien of zij
nog methodes hadden om de autopilot aan de praat te krijgen. Mr. Lee was uiterst
behulpzaam en gaf me een klein checklistje om te achterhalen welke component de
fout veroorzaakte. Na een half uurtje was ik er zeker van dat het de elektromotor
in de lineaire drive moest zijn. Het was beter geweest als de computer had geweigerd
want die had hij op voorraad, maar helaas geen lineaire drive die nu uit Australië
moet komen. Deze komt als het goed is donderdag of vrijdag in Singapore aan. OceanTalk
zal vervolgens iemand naar Nongsa Marina sturen om het geheel te installeren.
Wel een beetje treurig. Liggen we hier in de regen in
de haven van Nongsa Marina, met uitzicht op de wolkenkrabbers van Singapore, te
wachten op een nieuwe lineaire drive. We zijn nog niet aan onze reis begonnen
of hebben al een week vertraging. Stelletje wereldzeilers dat we zijn.
Aan de andere kant geeft dit ons wel de gelegenheid even
tot rust te komen na al het gestress in Singapore. Lekker een dag lamballen, een
boekje lezen en de ene kop koffie na de andere wegslurpen. Als de zon nu ook nog
eens wil doorbreken hebben we weer niets te klagen. "Zo heb ieder nadeel
weer zijn voordeel" (groot voetbalfilosoof uit eind twintigste eeuw). En
natuurlijk kan ik zo 10 klusjes bedenken die nog moeten gebeuren. Ik heb dus slecht
nieuws voor Natascha en ga maar weer eens kijken hoe ik een zo groot mogelijke
chaos kan creëren in een zo kort mogelijke tijd. Kijk maar naar de klusfoto's
voor mijn kwaliteiten als rotzooischopper.
Dag 4, Dinsdag 3 augustus 2004
Nongsa Marina Batam, Indonesië
We hadden een aantal maanden geleden de afvoerslangen
van het handmatige toilet vervangen, maar de kastjes waar die slangen doorheen
lopen stonken nog steeds. We wisten eigenlijk niet goed wat ermee te doen dus
hebben het eerst maar even zo gelaten. Toen ik in de stuurruimte lag om naar de
autopilot te kijken zette Natascha de automatische bilgepomp aan en verdomd: Daar
was het luchtje! De stank had dus niets te maken met het toilet, of in ieder geval
niet alles, het waren de slangen van de bilgepomp die een onaangename geur verspreidden.
Nu we toch aan het wachten waren leek het me een goed plan dit ook maar eens voor
eens en voor altijd te verhelpen zodat we stankvrij van start kunnen. Morgen ga
ik alle slangen vervangen.
Over stank gesproken, ieder toilet hoort een keer verstopt
te zitten en dat hadden we nog niet meegemaakt met ons electrisch toilet. Het
werd dus tijd dat dat ding werd ingewijd. Nu had ik daar, enigszins overmoedig,
al een rol voor mezelf in gedachten, maar niets was minder waar. Die kleine kreeg
het voor elkaar om die hele pot vol te sch**ten!! Enigszins paniekerig klonk het
vanuit het toilet: "Steef!! Hij spoelt niet door!!" Als dat nou nog
van het toiletpapier was, alla, maar dit was gewoon het echte werk! Niet echt
lachen dus! Je raadt het al wie het dan op mag ruimen, want als er iets is dat
vrouwen goed kunnen dan is het hulpeloos kijken. En als er iets is dat deze kapitein
over emancipatie begrepen heeft, dan is het dat gelijkheid altijd van toepassing
is. Dus ook in dit soort situaties. Gelukkig hoefde ik maar een ringsluiting los
te maken om het zaakje even te laten stromen. Ik kon hem snel weer vastmaken,
zodat de troep gelukkig beperkt bleef. De rest van het verhaal heb ik netjes aan
Natascha overgelaten onder het mom: "De vervuiler betaalt". Geluk bij
een ongeluk: We hadden nog niet ontbeten...
[<< Stefan]
[Natascha >>]
Ik heb 40 eieren ingevet met vaseline,
ze schijnen dan wel 6 weken goed te blijven buiten de koelkast. Ook wel een uitdaging:
Een glibberig eitje kapot tikken op een schommelende boot!
Dag 5, Woensdag 4 augustus 2004
Nongsa Marina Batam, Indonesië
Goed nieuws: De lineaire drive is al bezorgd in Singapore
en morgenvroeg komen de jongens van OceanTalk hem installeren. Afhankelijk van
hoe soepel dat verloopt, vertrekken we morgenmiddag of overmorgen vroeg zuidwaarts
richting de Sunda Strait. Het is ruim 500 mijl - voornamelijk aan de wind – varen
en we hopen dit in een kleine week te doen. In Merak Harbour – op West Java -
zullen we uitklaren uit Indonesië. Op naar de Indische Oceaan!
We hebben besloten Christmas Island over te slaan en
dat betekent dat Cocos Keeling onze eerste plaats van bestemming in de Indische
Oceaan wordt. We hebben nu toch wat tijd verloren en maken er liever geen haastreis
van door overal maar kort te kunnen blijven. De ankerplaats van Christmas Island
schijnt nogal onrustig te zijn en de meeste cruisers zeilen dan ook direct naar
Cocos Keeling. Nog een belangrijke reden: Volgens de statistieken zullen we op
weg naar Cocos Keeling een gunstigere windrichting hebben – ruime wind – dan naar
Christmas Island – halve wind/aan de wind. En mochten deze redenen niet overtuigend
genoeg zijn, de Indian Ocean Cruising Guide beschrijft Cocos Keeling als volgt:
"Cocos Keeling consists of two main island groups. North Keeling is an atoll
with a continuous coral reef enclosing the lagoon and is covered in coconut palms.
It is a nature reserve and all fauna and flora are protected". Ik zeg: "DUIKEN!".
"Cocos Keeling, here we come!"
 Terwijl
ik dit schrijf legt Stefan de laatste hand aan zijn bilgepomp onder de mededeling
van: "We komen er wel: Stug doorwerken en hard vloeken!"
Dag 6, Donderdag 5 augustus 2004
Nongsa Marina Batam, Indonesië
De autopilot werkt weer! Morgenvroeg vertrekken we hier
uit Batam. De reis kan nu ECHT beginnen!
[<<Natascha]
|
